tag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post5069498108683586295..comments2023-07-12T13:35:20.361+03:00Comments on Γιούλια Ολόμπλαβα: Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές...ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσηςΓιούλια Ολόμπλαβαhttp://www.blogger.com/profile/00797231137598462911noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-64020251068318903082013-02-28T20:19:08.903+02:002013-02-28T20:19:08.903+02:00 Χάρηκα που τα είπαμε,έχω κάποιες εμπειρίες από τη... Χάρηκα που τα είπαμε,έχω κάποιες εμπειρίες από την τρίτη ηλικία,αλλά σίγουρα δεν έχω εντρυφήσει τόσο.Σας παρακολουθώ όμως με ενδιαφέρον..Εnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-41622999452252168082013-02-28T19:42:19.072+02:002013-02-28T19:42:19.072+02:00Κοίτα, η βιολογία λέει πως σε όλη του την ζωή ο άν...Κοίτα, η βιολογία λέει πως σε όλη του την ζωή ο άνθρωπος έχει ογδόντα υποδιαιρέσεις των κυττάρων του, μετά θάνατος! Μιά κατ' έτος. Εδώ όμως υπάρχουν άνω των ογδόντα και ικανότητα κατηγορίας Ι1! Όρα Μητσοτάκη. Αυτά κι αν είναι υπερεσχατιές πέραν της Θούλης. Όχι! Εκεί στα εξήντα που ισχύει ο κανόνας. Ύστερα κάνει ότι θέλει. Εκεί όμως ο οργανισμός χάνει το ρελαντί του και ή κατακρημνίζεται ή δεν λέει να ηρεμήσει. Οπότε περνάμε στο ψυχοπαθολογικό με όρια στο παραβατικό. Το ημί- δεν το καταλαβαίνω. Ή μέσα ή έξω. Πάνω στο κανάτι της πόρτας τι θα καθίσεις να κάνεις; Ελένη ρώτα για ότι σ' απασχολεί. Μην στέκεσαι σ' αυτά που λέω. Προσπαθώ να κάνω την συζήτηση λίγο light.<br />πασχαληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-48389942661582666112013-02-28T19:06:22.295+02:002013-02-28T19:06:22.295+02:00Τι να κάνω; Με έμαθαν όταν έχω απορία να ρωτάω...Ό...Τι να κάνω; Με έμαθαν όταν έχω απορία να ρωτάω...Όσο για την αντοχή (ανοχή) της Κατερίνας, την έχω εξασφαλίσει.Ελένηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-77273149942450427872013-02-28T18:55:04.384+02:002013-02-28T18:55:04.384+02:00Οικοδέσποινα, λοιπόν!
Ωραίος ρόλος, μου αρέσει!
Να...Οικοδέσποινα, λοιπόν!<br />Ωραίος ρόλος, μου αρέσει!<br />Να μπορούσα να σας βγάλω και κανένα τσιπουράκι γιατί η συζήτηση φαίνεται να το'χει ανάγκη.<br />Και μια κι ο λόγος για τις εσχατιές της ζωής, τι ακριβώς εννοείτε; Τα ώριμα (ή υπερώριμα χρόνια) ή τις ακραίες συμπεριφορές (στα όρια ανάμεσα στο "φυσιολογικό" και το ψυχοπαθολογικό, ανάμεσα στο νόμιμο και το παραβατικό έστω και το ημιπαραβατικό) που μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία;Γιούλια Ολόμπλαβαhttps://www.blogger.com/profile/00797231137598462911noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-21271029039992964122013-02-28T17:07:28.400+02:002013-02-28T17:07:28.400+02:00Για το Θεό βρε Ελένη. Πως σου πέρασε η ιδέα για κά...Για το Θεό βρε Ελένη. Πως σου πέρασε η ιδέα για κάτι τέτοιο. Λέω πως στην μεγάλη ηλικία που όλα σου φαίνονται σαν από αεροπλάνο μπορείς να δεις πόσα πράγματα σου ξέφυγαν και θα μπορούσες να κάνεις. Εκεί κολλάει το "ολιγιστότητα". Άρα, το παν είναι η μόρφωση αυτή καθ' εαυτή και όχι τα βοηθήματα για αυτοσκοπούς. Στο τέλος θα μας πάρει η Κατερίνα με τις ντομάτες<br />ΠασχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-18926991293678801752013-02-28T15:11:46.540+02:002013-02-28T15:11:46.540+02:00Ενός σχολίου, όμως Πασχάλη, που περικλείει σε πέντ... Ενός σχολίου, όμως Πασχάλη, που περικλείει σε πέντε γραμμές την πικρή αλήθεια της πραγματικότητας.<br /> Μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς!<br /> Πως μεταφράζεις την "ολιγιστότητα";Ανεπάρκεια λόγω<br />ηλικίας;<br /> Συμφωνώ πάντως όσον αφορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της οικοδέσποινας. Ρένα, σα στο σπίτι σου,θα λεγε ο μπαμπάς μου!Ελένηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-84150178945732317942013-02-28T07:43:21.806+02:002013-02-28T07:43:21.806+02:00Κατερίνα καλημέρα. Πως είναι δυνατόν να μην χωράς ...Κατερίνα καλημέρα. Πως είναι δυνατόν να μην χωράς σε ένα έργο που πρωταγωνιστής είσαι εσύ. Και μεις απλώς θεατές με ανέξοδο σχολιασμό. Η οπτική, για να γυρίσω πίσω, η δική μου αυτή την στιγμή είναι η web-συζήτηση που κάνω με δύο κυρίες. Και όπως πάντα τον πρώτο ρόλο έχουν αυτές. Και για να πάμε λίγο στον ήρωά σου τον Μιχαλιό, αλήθεια έτσι είναι; Νομίζω πως το φροντιστήριο πήρε μια μορφή τέτοια ώστε να γίνει απαραίτητο το ίδιο στον εαυτό του και στον τρόπο εισαγωγής στα ανώτατα. Μια κουτσή παιδεία με δεκανίκι το μέσον που κατοικοεδρεύει στις δεξιές μας τσέπες! Τους στόχους τους προκαθορίζουμε με πολύ σύνεση, το μέσον είναι ο αστάθμητος και κρίσιμος παράγοντας. Η μόρφωση πάει στις εσχατιές της ζωής τότε που θα προσπαθείς να προσδιορίσεις κάποια πράγματα και δεν θα σου βγαίνουν λόγω... ολιγιστότητας! Αλλά αρκετή η φλυαρία μου πέρασε την ανεκτικότητα ενός απλού σχολίου<br />Πασχάλης Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-12829904974034183562013-02-28T00:12:22.649+02:002013-02-28T00:12:22.649+02:00 Όλα τελικά είναι θέμα οπτικής: Χρόνια τώρα ακούω ... Όλα τελικά είναι θέμα οπτικής: Χρόνια τώρα ακούω αυτό το τραγούδι,μου είχαν μείνει περισσότερο<br />οι στίχοι του ρεφρέν που με εξέφραζαν κιόλας,αλλά δεν είχα προσέξει αυτό το μικρό Ελένη στο τέλος της τέταρτης στροφής,για να μη σου πω ότι δεν το είχα ακούσει καν.<br /> Μια προσεκτικότερη παρατήρηση λοιπόν σου αλλάζει την οπτική των πραγμάτων. Το πως βλέπεις, το πως ακούς.<br /> Τρέχοντας στην καθημερινότητά μας, αφήνουμε πράγματα να περνάνε δίπλα μας, χωρίς να τους δίνουμε τη δέουσα σημασία.<br /> Όντως χάρηκα την προσεκτικότερη ακρόαση! Ευχαριστώ!<br /> Πήγε όντως πολύ μακριά η κουβέντα, Ρένα,μακριά από το αρχικό ερέθισμα, αλλά είπαμε είναι ωραίο το ταξίδι,με καλούς φίλους για συνταξιδιώτες.Ελένηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-63148810013467881482013-02-27T22:27:30.741+02:002013-02-27T22:27:30.741+02:00Καλώς ήλθες Ελένη.
Μόνο που τώρα αισθάνομαι εγώ θε...Καλώς ήλθες Ελένη.<br />Μόνο που τώρα αισθάνομαι εγώ θεατής των "τεκταινομένων" σχολίων και σαν να μη "χωράω" στον ήδη εξελισσόμενο διάλογο.( Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου).<br />Από την άλλη καμαρώνω που το κείμενό μου στάθηκε αφορμή να πάει η κουβέντα σας τόσο μακριά.Γιούλια Ολόμπλαβαhttps://www.blogger.com/profile/00797231137598462911noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-42170097860425669502013-02-27T19:25:35.879+02:002013-02-27T19:25:35.879+02:00Η οπτική είναι λίγο περίεργη. Για παράδειγμα τα ma...Η οπτική είναι λίγο περίεργη. Για παράδειγμα τα matrix tests. Μια οποιαδήποτε εικόνα βλέπεται εντελώς διαφορετικά από κάθε έναν που την βλέπει. Η διαφορά βρίσκεται στον εγκέφαλο και την επεξεργασία που κάνει. Από τα την αποτύπωση της εικόνας από μνήμης βγάζουν συμπέρασμα για τον χαρακτήρα σου και τα ενδιαφέροντά σου. Για παράδειγμα αυτή την ώρα απολαμβάνω παράλληλα με αυτά που γράφω και το "με τον φορητό τον ουρανό μου" με Μανώλη Μητσιά. Στο συνιστώ θα σε ευχαριστήσει.<br />πασχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-52708666633866161002013-02-27T16:39:57.914+02:002013-02-27T16:39:57.914+02:00Μα γι αυτό λέω και ανεξέλεγκτη, αγαπητέ Πασχάλη. Κ... Μα γι αυτό λέω και ανεξέλεγκτη, αγαπητέ Πασχάλη. Κάνει ότι θέλει,όποτε θέλει και πιο πολύ όταν κλείνεις τα βλέφαρα!<br /> "Κλείνω τα βλέφαρα, τα μάτια ανοιχτά" λέει ο αγαπημένος Ηλίας Κατσούλης.Ελένηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-91986849870624971332013-02-27T15:33:40.236+02:002013-02-27T15:33:40.236+02:00Ελένη, μπορεί να βλέπεις χωρίς να κοιτάζεις. Αλλά ...Ελένη, μπορεί να βλέπεις χωρίς να κοιτάζεις. Αλλά το οπτικό σου νεύρο κάνει κατάθεση στην βιβλιοθήκη. Κάποτε βλέπεις κάποιον, βλέπεις κάτι και λες με την μοντέρνα θεωρεία "Ά, είναι deja vu". Απλά μια επεξεργασία του εγκεφάλου σου χωρίς επίσημα να λάβεις μέρος(εννοώ ενσυνείδητα)<br />ΠασχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-21153611904521733182013-02-27T15:05:34.349+02:002013-02-27T15:05:34.349+02:00Γεια σας και πάλι! Αν και θεατής των "τεκταιν... Γεια σας και πάλι! Αν και θεατής των "τεκταινομένων" σχολίων δε συμμετείχα, αφενός γιατί δεν είχα κάτι σημαντικό να σχολιάσω, αφετέρου γιατί αισθάνθηκα σαν να μη "χωρούσα" στον ήδη εξελισσόμενο διάλογο.<br /> Any way,που λένε και οι Άγγλοι!<br /> Τώρα και το δικό μου σχόλιο αφορά στις αισθήσεις: Νομίζω ότι η όραση είναι η κατεξοχήν ελεγχόμενη αλλά και ανεξέλεγκτη αίσθηση! Πόσες φορές κοιτάζουμε κάτι χωρίς να το βλέπουμε, προστατεύοντας έτσι τον εαυτό μας από οπτικά ερεθίσματα που μας ενοχλούν έως μας πληγώνουν, ενώ συγχρόνως βλέπουμε κάτι στο εσωτερικό μας οπτικό πεδίο, ή κι ακόμα βιώνουμε μια εντελώς προσωπική κατάσταση που μας απασχολεί περισσότερο! Άβυσσος οι συλλογισμοί μας!Ελένηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-76509746746328631452013-02-27T14:27:36.221+02:002013-02-27T14:27:36.221+02:00Αγαπητή μου Κατερίνα... Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτ...Αγαπητή μου Κατερίνα... Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια. Μόνο τρόπο να κοιτάνε!<br />ΠασχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-72032115780513563352013-02-27T10:41:01.181+02:002013-02-27T10:41:01.181+02:00Το νέο look μου προέκυψε, δεν είναι επιλογή μου.( ...Το νέο look μου προέκυψε, δεν είναι επιλογή μου.( Δεν συμπαθώ τις αλλαγές γενικά.)Χαίρομαι που σου αρέσει.<br /><br />Ορθολογική η παρατήρησή σου για τις αισθήσεις. Πρόσεξε μόνο ότι ο Μιχαλιός είναι κατ' επιλογή κουφός Μαγκιά του!<br />Τώρα, αν αυτά που άκουγε καταγράφονταν κι όλας τότε συνδύαζε το τερπνό ( ενασχόληση με τα κάλλη των κοριτσιών) μετά του ωφελίμου ( παρακολούθηση μαθήματος). <br />Διπλή μαγκιά!<br />Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. <br /><br /> Γιούλια Ολόμπλαβαhttps://www.blogger.com/profile/00797231137598462911noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433712019101712744.post-69354835230766648072013-02-27T07:38:01.946+02:002013-02-27T07:38:01.946+02:00Ωραίο το νέο look, καλορίζικο, μα πιο ωραία η συνέ...Ωραίο το νέο look, καλορίζικο, μα πιο ωραία η συνέχεια.<br />Πασχάλης<br />ΥΓ. Από τεχνικής πλευρά ότι οι αισθήσεις καταγράφουν μπορεί να είναι ασυνείδητες αλλά δεν παύουν να έχουν καταγραφεί. <br />Βέβαια κουφός είναι αυτός που δεν θέλει να ακούσει<br />Πασχάλης Anonymousnoreply@blogger.com