Εκείνη κι εκείνος

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του βιβλίου


Θα το βρείτε ως εξής:
Google - Amazon eu - Books - Rena V. Rapsomaniki



ΑΠΟΨΕΙΣ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ  ΚΕΜΑΝΕΣ


Ευχαριστώ γιά τό βιβλίο Σας πού μού εμπιστευτήκατε γιά Διάβασμα μέ τίτλο,
-ΕΚΕΙΝΗ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ-
Είναι γεγονός ότι τα Ρούφηξα με τη μία.Εγώ δε θά σας γράψω τά συνηθισμένα πού λέγονται για τούς Δημιουργούς τού Λόγου/Ποίησης.Εγώ θα πω και θα γράψω αυτό πού αισθάνομαι.
Δηλαδή,
Ο άνθρωπος γνωρίζεται απ’ τα βιβλία που διαβάζει, όπως γνωρίζεται κι απ’ τους ανθρώπους που συναναστρέφεται. Το καλό βιβλίο, είναι φίλος πιστός κι αγαπητός. Όπως ήτανε χτες, έτσι είναι και σήμερα, έτσι θα είναι πάντα, δεν αλλάζει ποτέ.
Το βιβλίο είναι ο πιο υπομονετικός και ο πιο σταθερός απ’ όλους τους συντρόφους μας. Δεν μας αποστρέφεται στις ώρες της συμφοράς, αλλά μας φέρνεται πάντα με την ίδια καλοσύνη. Μας ευχαριστεί και μας διδάσκει κατά τα νεανικά μας χρόνια, μας ανακουφίζει και μας παρηγορεί όταν είμαστε σε μεγάλη ηλικία.
Το καλό βιβλίο είναι ένα μνημείο του συγγραφέα, το πιο διαρκέστερο μετά το θάνατό του. Έχει μέσα του ουσία αθανασίας. Ο άνθρωπος ίσαμε σήμερα δεν είχε δημιουργήσει τίποτα άλλο που να διαρκεί περισσότερο από το βιβλίο.
Οι Ναοί γκρεμίζονται και γίνονται ερείπια. Τα αγάλματα συντρίβονται. Οι εικόνες φθείρονται και εξαλείφονται. Τα βιβλία όμως επιζούν. Ο χρόνος δεν συμπαρασύρει τις υψηλές ιδέες τους. Μένουν σήμερα ζωηρές όπως τότε, πριν αιώνες, που τις είχανε εκφραστεί οι συγγραφείς τους.
Τα καλά βιβλία μας ανοίγουν την πόρτα και μας περνάνε μέσα τους, εκεί όπου θα συναντήσουμε την πιο εκλεκτή συναναστροφή. Και μας δημιουργούν σχέσεις με όλα τα μεγάλα πνεύματα, όσα ποτέ έζησαν. Έτσι μαθαίνουμε τι είχανε πει τότε και τι είχανε κάνει.
Τα βλέπουμε όπως ήταν όταν ζούσαν. Τα συμπαθούμε, απολαμβάνουμε τη χαρά τους και συμμεριζόμαστε τις λύπες τους. Διδασκόμαστε απ’ την πείρα τους και φανταζόμαστε πολλές φορές ότι κι εμείς πήραμε μέρος στις σκηνές που περιγράφουν και ζούμε μαζί με τους ήρωες των έργων τους.
Έτσι λοιπόν, οι αγαθοί και μεγάλοι άντρες συγγραφείς δεν πεθαίνουν ποτέ. Η ψυχή τους μένει ζωντανή στα έργα τους και εξακολουθεί να ακτινοβολεί σ’ έναν ορίζοντα που διαρκώς ευρύνεται που πάντα μεγαλώνει. Το βιβλίο είναι η φωνή τους, φωνή ζωντανή που ευχαριστεί την ακοή μας.
Οι σοφοί, οι ποιητές, οι συγγραφείς, με τα βιβλία τους, σηκώνονται απ’ τους τάφους τους, στέκονται δίπλα μας, μας συμβουλεύουν και μας καθοδηγούν.
Τα βιβλία είναι ταριχευμένα μυαλά, είναι μνημεία, είναι παράθυρα απ’ τα οποία βλέπουν έξω οι ψυχές που τα είχαν δημιουργήσει, που τα είχαν γράψει.
Με το βιβλίο συμβαίνει και κάτι ακόμα, πολύ σπουδαίο. Και οι πιο ταπεινοί άνθρωποι, και οι πιο φτωχοί μπορούν να συναναστραφούν τους μεγάλους αυτούς ανθρώπους, χωρίς φόβο μη γίνουν ένοχοι αδιακρισίας. Η πόρτα τους μένει ανοιχτή σε όλους εκείνους που γνωρίζουν ανάγνωση.
Το πρώτο δε βιβλίο που προξενεί βαθιά εντύπωση στο μυαλό του νέου, σε όλη του τη ζωή. Θερμαίνει την καρδιά του, διεγείρει τον ενθουσιασμό του, διευθύνει την ενεργητικότητά του, και ενεργεί αδιάκοπα στη μόρφωση του χαρακτήρα του.
Πολλές φορές πέφτει στα χέρια μας κάποιο άγνωστο βιβλίο.
Το μελετούμε, μας ενθουσιάζει.
Ε, λοιπόν!
Στη στιγμή γινόμαστε φίλοι με το συγγραφέα του, είτε είναι στη ζωή είτε έχει πεθάνει.
Αποκτούμε έτσι έναν καινούργιο φίλο,
πιο σοφό ίσως από μας, πιο ώριμο. Αυτή η γνωριμία με το συγγραφέα, αυτή η φιλία, γίνεται πολλές φορές η αφετηρία μια νέας περιόδου στη ζωή μας.
Το καλό βιβλίο είναι ο πιο καλός σύντροφος μας, ανυψώνει το μυαλό μας, εξευγενίζει τις κλίσεις μας, χρησιμεύει σαν προφυλακτικό κατά τις κακές σχέσεις και μ’ έναν λόγο είναι μια πολύ σπουδαία πηγή για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου.
Δυστυχώς όμως, σήμερα, είναι πολύ λίγοι εκείνοι που διαβάζουν βιβλία, που αγαπούν τα βιβλία. Προτιμούν να κάθονται ώρες ολόκληρες μπροστά στις τηλεοράσεις, να παρακολουθούν ποδόσφαιρο και κακής ποιότητας γκαγκστερικά σήριαλ, παρά να καθίσουν να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο.
Βέβαια φταίει και η πολιτεία.
Ολα τά πιό πάνω είστε Εσείς καί τό Βιβλίο Σας....

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΕΑ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ !!!!!!! 







Η εβδομαδιαία εφημερίδα "Πανευβοϊκόν Βήμα" στο φύλλο της 19/02/2015 έκανε μια εκτεταμένη και κολακευτική αναφορά στο συγγραφικό μου έργο μαζί με μια κριτική στο πρώτο μου βιβλίο "Εκείνη κι Εκείνος". Ευχαριστώ και την εφημερίδα και τον συνεργάτη της Κωνσταντίνο Μπαϊρακτάρη.














 ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ



ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2012


Ρένα Ραψομανίκη: Εκείνη κι Εκείνος

altΟ Γρηγόρης Παπαδογιάννης* γράφει για τη συλλογή διηγημάτων «Εκείνη κι Εκείνος»
-
Η Ρένα Ραψομανίκη είναι η συγγραφέας που βρίσκεται πίσω από το πολύ ενδιαφέρον και ευαίσθητο λογοτεχνικό-αφηγηματικό μπλογκ «Γιούλια Ολόμπλαβα» στο οποίο έχουμε αναφερθεί –ο σχετικός σύνδεσμός υπάρχει στα links του eyelands.

Τώρα αποφάσισε να προχωρήσει στην έκδοση ενός συγκεντρωτικού τόμου 14 διηγημάτων της που έχουν δημοσιευθεί στο μπλογκ και μάλιστα να επιλέξει την διανομή μέσα από το Amazon.com.
Η συλλογή έχει τον τίτλο «Εκείνη κι εκείνος» -λογικό αφού κυριαρχούν δύο πρόσωπα σε αυτές, τα πρόσωπα ενός εν δυνάμει ζευγαριού αλλά τελικά τα πρόσωπα ενός δράματος (με την ευρεία έννοια) και στα διηγήματά της, άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγαλύτερα δεσπόζουν οι ιστορίες δύσκολων και σχεδόν πάντα ανεκπλήρωτων ερώτων. Νομίζω ότι το κλειδί για την αφήγησή της βρίσκεται στα δικά της λόγια, αντιγράφω από το μπλογκ:

«Άρχισα να γράφω από μια διάθεση να αδειάσω πράγματα που ασφυκτιούσαν μέσα μου και να τα μοιραστώ πιστεύοντας πως σε κάποιους κάτι θα θύμιζαν, σε κάτι δικό τους θα παρέπεμπαν, κάποια νοσταλγία θα τους ξυπνούσαν. Αν κάποιοι σκέφτονταν " μα αυτά θα μπορούσα να τα είχα γράψει κι εγώ", θα αισθανόμουν δικαιωμένη».

Χρειάζεται πιστεύω να έχεις προχωρήσει αρκετά στην διερεύνηση όχι μόνο των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά και τη σχέση σου με το λόγο και την αναζήτηση της ουσίας στη σχέση συγγραφέα-αναγνώστη για να φτάσεις σε αυτή τη διαπίστωση. Εννοώ με αυτό ότι από τις ιστορίες της Ρένας Ραψομανίκη απουσιάζει εντελώς ο αυτοαναφορικός (και βαθιά αλαζονικός) τόνος του συγγραφέα που δήθεν κατέχει την απόλυτη γνώση για τα ανθρώπινα αλλά και κάθε «διανοουμενίστικη» προσπάθεια να κατοχυρώσει τις ιστορίες της με ποιητικίζοντα, αφηρημένα, ανούσια στολίδια. Αντίθετα, έχει μια ιστορία να αφηγηθεί και την αφηγείται με τρυφερότητα, ήπιους τόνους και συχνά με αρκετή δόση χιούμορ. Δεν την ενδιαφέρει να εντυπωσιάσει αλλά να στρέψει το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο σύμφωνα με τη δική της άποψη, ουσιαστικό - και ενδόμυχα να το μοιραστεί μαζί του. Βρίσκεται στον αντίποδα από εκείνες τις καλές κυράτσες που λυμαίνονται τις εκδοτικές εμπορικές επιτυχίες παριστάνοντας τις εκ των άνω παντογνώστριες των ερωτικών παθών με ένα λόγο τηλεοπτικό, ρηχό και τελικά φαιδρό.
Ξεχωρίζω από τις ιστορίες της το «Τέσσερις γάμοι και καμιά κηδεία» για την εξαιρετική ικανότητα συμπύκνωσης μέσα σε ελάχιστες σελίδες ενός οικογενειακού χρονικού, το «Σεφέρης ή Γκάλης» για το χιούμορ, την ελαφριά ειρωνεία και την πρωτοτυπία του αλλά και ποιητικότατο «Τρεις νύμφες από τη Σαμοθράκη».
Ελπίζω το βιβλίο της, που είναι παράλληλα και μια προσπάθεια κατάκτησης άλλων τρόπων διάδοσης και διανομής ενός βιβλίου, κάτι που όλους μας ενδιαφέρει, να έχει μια επιτυχημένη πορεία.

http://www.eyelands.gr
___________________________________________________________________
*
Ο Γρηγόρης Παπαδογιάννης γεννήθηκε στα Χανιά το 1961 και έχει ζήσει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Πήρε πτυχίο νομικής, δημοσιογραφίας και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου.
Το 1986 έγραψε και σχεδίασε το κόμικ άλμπουμ "Στον Ύψιστο, ενταύθα". Το 1989 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία "Ο άνθρωπος στις ράγες" και την ίδια χρονιά ήταν βοηθός του Γιάννη Σμαραγδή στην τηλεοπτική σειρά "Σιγά, η πατρίδα κοιμάται".
Το 1992 έγραψε το θεατρικό έργο "Οι καταστάσεις" που πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και ανέβηκε στη Θεατρική Σκηνή.
Στη συνέχεια μετέφρασε Ντέιβιντ Μάμετ και Τένεσι Ουίλιαμς για το θέατρο αλλά και βιβλία των Φόκνερ, Φιτζέραλντ, Λόντον.
Πήρε άλλα δύο κρατικά βραβεία θεάτρου το 1995 και το 1998. Το 1999 έγραψε τη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας "Υπόθεση Φιλάδελφος".
Συνεργάστηκε ως επιμελητής ύλης στα περιοδικά Status και ΒΗΜΑgazino και ως αρθρογράφος στην Αθλητική Ηχώ.

Γράφει τη στήλη του σινεμά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ηριδανός.

Εκείνη κι Εκείνος




Άρχισα να γράφω  σ' αυτή την ιστοσελίδα – ενάμιση χρόνο πριν – από μια διάθεση να αδειάσω πράγματα που ασφυκτιούσαν μέσα μου και να τα μοιραστώ πιστεύοντας πως σε κάποιους κάτι θα  θύμιζαν, σε κάτι δικό τους θα παρέπεμπαν, κάποια νοσταλγία  θα τους ξυπνούσαν. Αν κάποιοι σκέφτονταν " μα αυτά  θα μπορούσα να τα είχα γράψει κι εγώ", θα αισθανόμουν δικαιωμένη.

Σε πρώτη φάση ήταν αρκετή η επικοινωνία μου με ανθρώπους μέσα από το διαδίκτυο, μα η  η φυσική θέση ιστοριών σαν τις δικές μου είναι μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου που μπορείς να φυλλομετρήσεις, να χαϊδέψεις, να μυρίσεις, να ακουμπήσεις, να βάλεις σελιδοδείκτη – όταν χτυπήσει το τηλέφωνο – και μετά να το βρεις εκεί να σε περιμένει... Κάποιοι από τους αναγνώστες συμφωνούν μαζί μου και με παρότρυναν να προχωρήσω στο επόμενο βήμα.

Και να 'μαι λοιπόν. 
Βοήθησαν οι νέες τεχνολογίες που έχουν τη μαγική δυνατότητα να υλοποιούν τα όνειρα πιο γρήγορα και πιο εύκολα παρακάμπτοντας τους συμβατικούς τρόπους. 
Η  Amazon.com εκδίδει και προωθεί το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο:


Είναι μια συλλογή από δεκατέσσερις ιστορίες που έχουν ήδη δημοσιευτεί στα Γιούλια Ολόμπλαβα. Ο συνεκτικός ιστός των ιστοριών αυτών περιγράφεται στο οπισθόφυλλο:

Εκείνη είναι η πρωταγωνίστρια. Αυθόρμητη ή συγκρατημένη, εγκλωβισμένη στα πρέπει ή αφημένη ξυλάρμενη στα θέλω, ορθολογίστρια ή σπάταλη σε  συναισθήματα, καταπιεσμένη ή δυνάστης, μαραζωμένη ή λουλουδιασμένη, συμβιβασμένη ή επαναστάτρια, συνηθισμένη να ματώνει γιατί η φύση το όρισε έτσι.
Εκείνος περιορίζεται στο ρόλο του παρατηρητή. Μα επειδή - όπως πολύ νωρίς ανακάλυψαν οι Φυσικοί - η παρουσία του παρατηρητή επηρεάζει τη μέτρηση, από μόνη η ύπαρξη του λειτουργεί σαν βαρύτητα που καμπυλώνει τον χώρο της,  γίνεται παράγοντας αστάθειας, και αλλοιώνει την «πραγματικότητα» της.
Πόσο εφικτή είναι  η συνύπαρξή τους;

Θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί μέσα από τις γνώριμες σελίδες των « Γιούλιων».
Η περιπέτεια του γραψίματος έχει αρχή , δεν έχει τέλος.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ:

Στις φίλες.
Που με εμπιστεύτηκαν
και μου εμπιστεύτηκαν
ζωές από μετάξι κι ατσάλι.



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 


  • Οι δίδυμες
  • Ορθολογισμός και μαγεία
  • Τέσσερις γάμοι και καμία κηδεία
  • Αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε οκτώ στίχους
  • Σκίτσο
  • Το μόνον της ζωής του συλλαλητήριον
  • Αν ο ποιητής το λέει...
  • Τρεις νύμφες στη Σαμοθράκη
  • Όνειρο
  • Σεφέρης ή Γκάλης;
  • Η αίσθηση η παραγνωρισμένη και απαγορευμένη
  • Για όλα φταίει ο Γκέντελ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ  ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΕΣ 

Το εξώφυλλο είναι οπτικοποίηση του συσχετισμένου χώρου. 
Εάν βλέπαμε τον συσχετισμένο χώρο θα ήταν κάπως έτσι, γράφει
ο εικαστικός δημιουργός  Δημήτρης Τσοκάκης. 


 Σήμερα 15 / 9 /12 οι στατιστικές της Amazon φέρνουν το: Εκείνη κι εκείνος

δεύτερο σε δημοτικότητα

 ανάμεσα σε 3.389 βιβλία γραμμένα στα Ελληνικά. 


Η Αγγλική εταιρεία Langton διαθέτει το: Εκείνη κι εκείνος στην δική της αγορά, αυξάνοντας μάλιστα   την τιμή πώλησης 



Θα μου άρεσε να επικοινωνείτε μαζί μου για κάθε παρατήρηση

 Ρένα Ραψομανίκη


9 σχόλια:

  1. Πήρα το βιβλίο σου!Το διαβάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι μεγάλη τιμή!
    Περιμένω ν' ακούσω αν η ανάγνωση του έντυπου διαφοροποιείται από την ηλεκτρονική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ανάγνωση από το βιβλίο είναι πολύ πιο απολαυστική,για μένα...Μερικά αποσπάσματα τα χάρηκα περισσότερο,άλ-λα μου φάνηκαν πιο αδύναμα.Ομως γενικά η άποψή μου παραμένει ίδια και εξηγώ...Η ευαισθησία,ο πλούτος των εκφραστικών μέσων,η γλωσσική άνεση,το ώριμο και ταυτόχρονα "ανάλαφρο"βλέμμα των ιστοριών σου,η παραστατικότητα των περιγραφών και ιδιαίτερα των αναμνήσεων από το μακρινό παρελθόν με έντονα ηθογραφικά στοιχεία συνθέτουν κατά τη γνώμη μου,ένα ενθαρρυντικό συγγραφικό ξεκίνημα.Ομως θα μου επιτρέψεις να πω με πλήρη ειλικρίνεια ότι έχεις μακρύ δρόμο μπροστά σου...Γνώση και δούλεμα των αφηγηματικών τεχνικών,της πλοκής,πιο αρμονικό χτίσιμο της αρχιτεκτονικής δομής του κειμένου,ίσως και προσεκτικότερη επιλογή των θεμάτων αλλά οπωσδήποτε πιο λιτή αλλά ουσιαστική έκφραση είναι,κατά τη γνώμη μου,ζητήματα ανοικτά.Ιδιαίτερα το ξεπέρασμα ενός γλωσσικού ναρκισσισμού,μιας λεξιλαγνείας που μερικές φορές σε διακρίνει και στέκεται εμπόδιο στο να μιλήσουν οι λέξεις κατευθείαν στη ψυχή.Με αυτά τα κριτήρια καλύτερα βρήκα "τρεις νύμφες..."," η αίσθηση...","το μόνο...συλλαλητ...".Και κάποια αποσπάσματα από κείμενα που δεν συμπεριέλαβες.Σου εύχομαι ολόψυχα καλή δημιουργία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άννα, σ' ευχαριστώ από την καρδιά μου!
    Είναι η πιο εμπεριστατωμένη κριτική που έχω πάρει.
    Δεν βρίσκω την παραμικρή διαφωνία στις παρατηρήσεις που κάνεις.
    Υπάρχουν κάποιες εξηγήσεις:
    "Γνώση και δούλεμα των αφηγηματικών τεχνικών..." ζητάς. Πρέπει να σου πω πως η ακαδημαϊκή γνώση είναι σε μηδενική στάθμη μια και οι σπουδές μου είναι σε αντιδιαμετρική κατεύθυνση. Ο μόνος οδηγός μου είναι η αγάπη για την λογοτεχνία και τα αμέτρητα βιβλία του είδους που έχω διαβάσει. Γράφω, λοιπόν, με "της καρδιάς το πύρωμα" και μικρή είναι η πιθανότητα να διορθώσω τεχνικά θέματα.
    Όσο για τον ναρκισσισμό και τη λεξιλαγνεία, μην ξεχνάς πως ακόμα και όταν γράφουμε δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε.
    Συνέχισε να με κοιτάς.
    Η ματιά σου μου είναι πολύτιμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και εγώ σε ευχαριστώ για την ευγένειά σου.Προσπαθώ πάντα να σε διαβάζω,το ευχαριστιέμαι!Ομως,απορώ,γιατί η πιθανότητα είναι μικρή;Ο,τι αγαπάμε δεν το φροντίζουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το σκέφτηκα να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής. Με μαγκώνει το σύνδρομο της καλής μαθήτριας. Ως τέτοια, φοβάμαι πως θα εφαρμόζω επιμελώς όσα θα διδάσκομαι με αποτέλεσμα τα κείμενά μου να κερδίζουν σε τεχνική, να στερούνται όμως τον όποιο αυθορμητισμό έχουν. Θα χρειαζόταν μια δεκαετία τουλάχιστον για να φιλτραριστούν οι τεχνικές, να αφομοιωθούν και να γίνουν "δικές" μου.
    Ποια είναι η γνώμη σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγω δεν θα έπαιρνα τέτοιου είδους μαθήματα...Θα προσπαθούσα μόνη μου να μάθω πράγματα που αφορούν ζητήματα φόρμας και τεχνικής,θα εστίαζα σε αυτά,τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα,θα προσέγγιζα λογοτεχνικά έργα από τη σκοπιά αυτή.Πιστεύω πως η καλλιτεχνική δημιουργία,όπως και κάθε δημιουργία,δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σε κανόνες,ώστε να μπορεί να τους παραβιάζει και να παράγει το εμπνευσμένο αποτέλεσμά της.Αλλωστε για κάποιους η λογοτεχνία είναι παρέκκλιση των γλωσσικών και εκφραστικών κανόνων.Ομως η παρέκκλιση προϋποθέτει τη γνώση...Οσο για τη δεκαετία,νομίζω ότι υπερβάλλεις.Είναι απλά θέμα ενδιαφέροντος και εστίασης.Πιστεύω ότι θα ωφελήσει πολύ στη γόνιμη έκφραση του "αυθορμητισμού" σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κοίτα να δεις που αυτό έχει γίνει αυθόρμητα.
    Εδώ και δύο χρόνια, που έχω αρχίσει να γράφω, ο τρόπος που διαβάζω έχει αλλάξει. Έχει γίνει λιγότερο αυθόρμητος,λιγότερο αθώος και γι αυτό λιγότερο απολαυστικός και περισσότερο χρησιμοθηρικός.
    Φοβάμαι τη ροπή για αντιγραφή.
    Έτσι κι αλλιώς όλα στην κόψη του ξυραφιού βρίσκονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι κουβεντούλες μας