Η γιαγιά ξαφνιάστηκε. Κοίταξε τη Μάγια και
σκέφτηκε: πολύ γρήγορα ωριμάζει αυτή η μικρή. Σκέφτηκε επίσης πως δεν
είναι σωστό να μένουν αναπάντητες οι απορίες των παιδιών.
-Καθένας πρέπει να πορεύεται έτσι όπως πλάστηκε. Αυτή είναι η τάξη του
κόσμου. Μα γιατί βασανίζεις το μυαλό σου κοριτσάκι μου;
Κοριτσάκι ήταν η Μάγια κι ας μετρούσε στην πλάτη
της πέντε εκατομμύρια χρόνια. Βλέπεις, εκεί στα περιβόλια τ’ ουρανού που ζούσε,
ο χρόνος μετριέται διαφορετικά. Ένας σβώλος αστρόσκονης ήταν, για την ακρίβεια,
η Μάγια, σε τροχιά γύρο από τον Ήλιο. Ένας σβώλος πεισματάρης με άποψη περί
δικαιοσύνης.
-Είναι άδικο. Γιατί ο ήλιος να ’χει δικό του φως ενώ εμείς παίρνουμε
λάμψη από τη δική του;
-Μήπως ξέρω κι εγώ; Γιατί δεν ρωτάς τον δάσκαλο;