Αμοργιανό μελτεμάκι

Αρχαία Μινώα, Αμοργός

"Πάνω στον λόφο, στέκονται  τ’ απομεινάρια της αρχαίας Μινώας. 

Ο σύγχρονος συνοικισμός με τα λιγοστά  σπίτια, στα ριζά, πιστοποιεί πως οι Αμοργιανοί εξακολουθούν να κατοικούν την περιοχή.

Σ’ ένα από αυτά ζούσε ένα κοριτσάκι ολομόναχο ανάμεσα στους ενήλικες.

Στη γειτονιά, βλέπεις, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά.

Όλα συνηθίζονται, ακόμα κι αυτό.

Έμαθε να παίζει μόνη, να διαβάζει μόνη, να ονειρεύεται μόνη, να τραγουδάει μόνη… Μόνη να πλέκει την Πρωτομαγιά στεφάνια από αγριολούλουδα, μόνη να διακοσμεί, με αποτυπώματα   από φύλλα τριανταφυλλιάς , τα κόκκινα αυγά του Πάσχα.

Ένα μόνο δεν μπορούσε να χωνέψει.

Προεκλογικές ανταύγειες σε παιδικά μάτια...επίλογος

Κάπως έτσι διαμορφώθηκε η σχέση μου με τις εκλογές. Μια γιορτή που ξεκινούσε σαν πολλά υποσχόμενο μπουμπούκι για να καταλήξει   λουλούδι μαραμένο που δεν πρόλαβε ν' ανθήσει. 
Από  την άλλη μέρα, βέβαια, η ένταση καταλάγιαζε, η ζωή έπαιρνε τους συνηθισμένους ρυθμούς, από τους οποίους είχε προσωρινά ξεστρατίσει, και άλλα θέματα έπαιρναν προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου. 
Όχι  όμως και μετά τις εκλογές του ’61.

Προεκλογικές ανταύγειες σε παιδικά μάτια... Κυριακής συνέχεια

Ο ΛΑΟΣ: Σαν πολύ βάσταξε η περιποίηση βρε παιδιά! Τώρα, για την πληρωμή περάστε...από τις κάλπες!

Μαζευόμαστε –τρεις, τέσσερεις δασκαλοοικογένειες- στο σπίτι του κουμπάρου που βρισκόταν στο κέντρο. Η οικοδέσποινα είχε κάνει μια προσεκτική προεργασία έχοντας χαρακώσει με πολλή επιμέλεια κόλλες αναφοράς για να καταγράψει τα αποτελέσματα. Στις οριζόντιες γραμμές τα εκλογικά τμήματα, στις κατακόρυφες τα κόμματα. Στο κέντρο του τραπεζιού η αυτού μεγαλειότης το ραδιόφωνο. Από τα ερτζιανά θα μαθαίναμε τα μαντάτα. Μέχρι να αρχίσει η αναμετάδοση από το Υπουργείο Εσωτερικών τσιμπούσαμε μεζεδάκια, οι μεγάλοι σχολίαζαν τα αποτελέσματα του νησιού και τα παιδιά βρίσκαμε ευκαιρία να παίξουμε και να τσακωθούμε. Το ραδιόφωνο έπαιζε τραγούδια της εποχής και ξαφνικά διέκοπτε για ν’ ακουστεί η, αυστηρά επαγγελματική και χωρίς ίχνος συναισθηματικής χροιάς, φωνή του εκφωνητή – αυτή η φωνή ηχεί, τούτη τη στιγμή που γράφω, στ’ αυτιά μου ολοζώντανη, λες και ήταν μόλις χθες.

Προεκλογικές ανταύγειες σε παιδικά μάτια...Κυριακή

Όχι, μπάρμπα. Δεν είναι ψηφοφόροι, αρχηγοί κομμάτων είναι

Κυριακή, επιτέλους! 
O πατέρας  περίμενε την μητέρα να γυρίσει από την εκκλησία να πάμε όλοι μαζί να ψηφίσουν.
Φορούσαμε τα καλά μας όπως στις γιορτές.

-Σήμερα είναι η γιορτή της δημοκρατίας, έλεγε ο πατέρας και έδειχνε πολύ χαρούμενος. 

-Μήπως ξέχασες το εκλογικό σου βιβλιάριό; Αγχωνόταν η μητέρα.

Στο δρόμο συναντούσαμε γνωστές οικογένειες που επέστρεφαν.

- Τον ρίξατε; 

- Τώρα μόλις.

- Καλή επιτυχία!

- Καλό βόλι!

- Έχει κόσμο;

- Πολύ! Σχόλασε, βλέπεις, η εκκλησία