Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η μουσταλευριά...κολασμένη;


René Magritte

Στην τέταρτη εγκυμοσύνη το κουβέντιασαν διστακτικά και ενοχικά. 
Ένα ακόμα στόμα… μια δυσβάσταχτη υποχρέωση. 
Ένα καινούργιο μέλος στην οικογένεια απειλούσε να πάρει την μπουκιά από το στόμα των παιδιών που είχαν ήδη αποκτήσει υπόσταση και δικαιώματα.
Εκείνο ήταν ακόμα μια σκιά, δεν είχε  πρόσωπο, δεν μπορούσε να παραπονεθεί, δεν είχε φωνή, δεν μπορούσε να  παρακαλέσει.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Η μουσταλευριά... ευλογία ή τιμωρία;


Οφείλει να είναι δίκαιη. 
Οι νύχτες που ακολούθησαν ήταν καλλίτερες.  
Τα κορμιά άρχισαν να βρίσκουν δρόμους  συνεννόησης. 
Μα το δικό της  ποτέ δεν ένιωσε εκείνη την παράφορη αίσθηση της απολύτρωσης από ένα γλυκό βάσανο που θέλεις να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα και ταυτόχρονα να διαρκέσει μια αιωνιότητα – οργασμό το λέμε σήμερα.Τότε δεν υπήρχε ούτε σαν έννοια, ούτε σαν λέξη στο λεξιλόγιο  των γυναικών πολύ περισσότερο των κορασίδων.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Η μουσταλευριά




Ασυνήθιστα ζεστό βράδυ για μέσα του Ιούνη. 
Ένας μικρός πρόωρος καύσωνας. 
Πνιγηρή, έτσι κι αλλιώς, η ατμόσφαιρα στο μονόκλινο δωμάτιο στον δέκατο όροφο του Ευαγγελισμού. 
Ο άρρωστος, προδομένος από το σώμα του και παραδομένος στην πρόσκαιρη ανακουφιστική επίδραση της μορφίνης,  βρίσκεται σε μια κατάσταση υπνηλίας που, νομοτελειακά, θα την διαδεχθεί  το μαρτύριο των πόνων. Πόνοι που θα βιώσουν και οι δύο. 
Άνοιξε το παράθυρο. Η κίνηση από την Βασιλίσσης Σοφίας όρμησε απρόσκλητη και το μονότονο βουητό έγινε ένα με την πηχτή σιωπή του δωματίου. Το πάρκο που μεσολαβεί δεν στάθηκε ικανό ούτε τους ήχους να απορροφήσει, ούτε να δημιουργήσει μια πνοή δροσιάς. 
Βιάστηκε να το ξανακλείσει. 
Ο άρρωστος βόγκηξε μαλακά.
-Πονάς;
Η παλάμη του ταλαντεύτηκε με κόπο σε μια κίνηση άρνησης.
Ακούμπησε το χέρι στο μέτωπό του. Το  αισθάνθηκε ζεστό και ιδρωμένο. Τα χείλη του ξερά, χαρακωμένα. Πέρασε ένα υγρό χαρτομάντιλο και του δρόσισε το πρόσωπο. 
Του ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης.
Αναγάλλιασε γι αυτό το τόσο δα που μπορούσε ακόμα να του προσφέρει.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Η ιστορία στο υπόγειο της Χριστουγεννιάτικης...επίλογος






Χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκε στην ηλικία που το κυνήγι της ζωής καταλαγιάζει, οι μέριμνες κοπάζουν και οι σκέψεις  γυρίζουν στο παρελθόν να ξεψαχνίσουν τα «πώς» και τα «γιατί», να κάνουν απολογισμούς και να αποδώσουν τα του Καίσαρος, καταλήφθηκε από ολικό πανικό στην ανάμνηση του συγκεκριμένου γεγονότος.