Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Η μουσταλευριά...γεμίζοντας το κενό


Pierre Auguste Renoir,
Έσκαψε βαθιά μέσα της να βρει τι είχε στερηθεί.
Τι έχασε από κακή σχέση με τις ευκαιρίες: την ευκαιρία που δεν δόθηκε, την ευκαιρία που δεν άδραξε, την ευκαιρία που κλώτσησε, την ευκαιρία που δεν φρόντισε να δημιουργήσει.
Τι θα ήθελε να κάνει τώρα, που δεν το έκανε στην ώρα του.

Να καλλιεργήσει το πνεύμα της, να μάθει πιάνο, να ταξιδέψει, να  γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους...
Δεν έμεινε στα θεωρητικά πλάνα.
Τα πρώτα δειλά, ανιχνευτικά  βήματα την οδήγησαν σε πνευματικές εκδηλώσεις: φιλολογικές βραδιές, χορωδιακές συναυλίες ,  αναγνώσεις ποίησης, διαλέξεις πάνω σε ετερόκλητα θεμάτα – από υγιεινή διατροφή, μέχρι ιστορία τέχνης κι από αστρολογία μέχρι διαλογισμό. Ένιωθε παράταιρη ανάμεσα στο ακροατήριο.
Τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα;       
Το μυαλό έφευγε από τον ομιλητή, ταξίδευε στα δικά της. Μα κι αν κατάφερνε να συγκεντρωθεί, ήταν τόσα  πολλά εκείνα που της ξέφευγαν!
Είχε βγει ωστόσο από την εσωστρέφεια, είχε αποδράσει από το σπίτι.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Η μουσταλευριά...το χρώμα του κενού




Paul Klee

Ύστερα ήρθε το απόλυτο κενό.
Τι χρώμα έχει το κενό;
Πιο σωστά: έχει χρώμα το κενό;
Όχι, δεν έχει!
Και πώς να ζήσεις χωρίς χρώματα, χωρίς ήχους, χωρίς μυρωδιές, χωρίς αισθήσεις, χωρίς συναισθήματα;
Πενήντα πέντε χρόνων.
Πολύ νέα για να παραδεχτεί πως η ζωή έχει τελειώσει.
Πολύ μεγάλη για να ξαναρχίσει  από το μηδέν.
Το σπίτι άδειο, βουβό, έρημο, μοναχικό. Τα δωμάτια άψογα τακτοποιημένα και  να μην υπάρχει κανείς να αναστατώσει την  αρμονία που καταντούσε ενοχλητική. Λαχταρούσε μυρωδιές: ιδρωμένες αντρικές κάλτσες αφημένες εδώ κι εκεί – συνηθισμένη αιτία καυγά.
Α,  και να τις μύριζε μια φορά ακόμα!
Μυρωδιά από φρεσκοψημένο φαγητό που ξεγλιστράει από την κουζίνα και πλημυρίζει το σπίτι.
Τώρα  η κατσαρόλα έβραζε ό,τι πιο πρόχειρο ίσα- ίσα για να συντηρείται.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Η μουσταλευριά...θάνατος


Βασίλι Καντίνσκι
Υπάρχει πιο μαύρο από το μαύρο; Έχει αποχρώσεις το σκοτάδι; Έχει χρωματική σκάλα  το έρεβος;

Οι αυστηρά επαγγελματικές λέξεις του γιατρού γίνονταν πύρινες γλώσσες που έγλειφαν σαδιστικά τ’ αυτιά της και τανάλιες που έσφιγγαν τα μηνίγγια  δημιουργώντας εκείνο τον αφόρητο πόνο.
Καρκίνος.
Πώς γίνεται;
Ένας φανατικός της υγιεινής διατροφής, ένας ορκισμένος εχθρός των καταχρήσεων, ένας αντικαπνιστής, ένας τύπος αθλητικός, ένας χειμερινός κολυμβητής, ένας πενηνταεφτάρης με εμφάνιση σαρανταεφτάρη, που θεράπευε με βότανα και βεντούζες τις – σπάνιες έτσι κι αλλιώς – χειμωνιάτικες γρίπες.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Η μουσταλευριά...περισσότερα χρώματα


Paul Klee


Όχι πως η ζωή δεν είχε χαρές.
Ουράνιο τόξο τα χρώματα και οι αποχρώσεις τους μέσα στις αναμνήσεις της.
Πανηγύρια, καρναβάλια, εκδρομές, παρέες που χαίρονται με ξεφωνητά την θάλασσα - κολύμπι με μαγιό κι όχι πια κομπινεζόν -, κινηματογράφος, θέατρο – όταν κάποιος θίασος από το κέντρο κατέβαινε στην επαρχία -, ένα βιοτικό επίπεδο που βελτιωνόταν διαρκώς. Μια γενιά που είχε την τύχη να πάρει γνήσια χαρά από υλικά αγαθά. Αγαθά που άλλαζαν κυριολεκτικά τον τρόπο ζωής καλύπτοντας ανάγκες υπαρκτές κι όχι κατασκευασμένες.