Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... μια φιλία γεννιέται

Φωτο. Μηνάς Πατσουράκης

Ύστερα ο Μιχαλιός σηκώθηκε ήσυχα κι έφυγε βροντώντας την πόρτα.
Περιπλανήθηκε άσκοπα στους πρωινούς δρόμους, με μάτι θολό από το ξενύχτι,  κάτω από ένα μολυβή ουρανό που λύγιζε και χαμήλωνε από το βάρος των σύννεφων που του είχαν φορτωθεί. Άλλα τόσα είχαν σωρευτεί στην καρδιά του. Το σώμα του μούλιαζε μέσα στην πίκρα, το παράπονο νότιζε και σκέβρωνε τα κόκαλα του  και το περπάτημα του γινόταν  καμπουριαστό.

Ποιος γαμάει τα γκλαμουράτα Πανεπιστήμια και τις φιλόδοξες καριέρες;

Μα η φιλία τους;

Γι αυτήν έπασχε.

Και πώς να αρνηθεί πως του χρωστούσε;

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές...μια πόρτα που βροντάει.

Φωτο Αποστόλης Στεργίου

-Μόνος θα πας έτσι κι αλλιώς.

Η σιωπή που ακολούθησε ήταν τόσο εκκωφαντική που θα έκανε τον ήχο του κεραυνού να μοιάζει νανούρισμα.
Ο Παύλος ήξερε πως ο Μιχαλιός δεν πετούσε κουβέντες στην τύχη. Ήξερε επίσης πως δεν είχε νόημα να αρχίσει τις ερωτήσεις. Θα έδινε εξηγήσεις  όταν εκείνος το αποφάσιζε. Τον άφησε λοιπόν στη μούγκα του, ξαπλωμένον ανάσκελα, με τα χέρια δεμένα πίσω στο κεφάλι, με τα μάτια ορθάνοιχτα προσηλωμένα στο ταβάνι χωρίς να το βλέπουν ωστόσο,  πιο ακίνητο από άγαλμα, χαμένο σε σκέψεις. 

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... στο Πρίνστον

Φωτό Παναγιώτης Κούκης

ΑΝΤΙΘΕΜΑ  ( Φαγκότα, Γαλλικά Κόρνα, Τρομπέτες, Τρομπόνια, κρουστά)

-Μας θέλουν, μάγκα μου, μας θέλουν πολύ!

-Αυτό τους έλειπε να μη μας θέλουν. Α, είναι μανούλες όταν εντοπίζουν αξίες.

-Μπράβο ψυχραιμία! Πες μου πως δεν σ’ έτρωγε η αγωνία, ενώ εγώ καθόμουνα σε αναμμένα κάρβουνα!

-Καμία αγωνία σε βεβαιώνω. Ούτε για την εργασία μας, που ήταν από κάθε άποψη άψογη, ούτε για την απάντησή τους. Αν μη τι άλλο είναι επαγγελματίες οι άνθρωποι. Άντε γεια μας.

-Στη σταδιοδρομία μας.
Τσούγκρισαν τα μπουκάλια και τα κατέβασαν μονορούφι. 

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... καθηγήτρια

Φωτό Μηνάς Πατσουράκης

Αλλά…

Όχι πως δεν το ήξερε από την αρχή. Ο Ροδινός την είχε προειδοποιήσει.

-Η μόνη μου επιφύλαξη είναι πως ο Παυλάτος δουλεύει με τους δικούς του ρυθμούς κι αυτό, σε συνδυασμό με την τελειομανία του, τον κάνει εξοργιστικά αντιπαραγωγικό. Οι δημοσιεύσεις της ομάδας του, αν και άψογες ποιοτικά, είναι πενιχρές ποσοτικά. Μην περιμένεις γρήγορη εξέλιξη εκεί μέσα.

Όταν είσαι τόσο νέα, όσο εκείνη, ο χρόνος είναι αγαθό σε υπερεπάρκεια. Νομίζεις πως η νιότη θα διαρκέσει αιώνια, ο χρόνος  θα είναι πάντα άφθονος, οι καθυστερήσεις δεν θολώνουν το πλάνο σου. Μα μετά από τρία γόνιμα  χρόνια δίπλα του, ήταν λογικό να αποζητήσει και την καρποφορία. Πώς να την διεκδικήσει, όμως, και πώς να διαμαρτυρηθεί αφού οι κανόνες του παιχνιδιού ήταν δεδομένοι από την αρχή;