![]() |
Προσεισμική Ζάκυνθος. Ι.Μ. Παρθενώνας |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Με ξύπνησε το μαλακό άγγιγμα που μετακίνησε με προσοχή το χέρι μου.
Ξαφνιάστηκα!
Ενάμιση χρόνο τώρα όλο το μεγάλο κρεβάτι ήταν ολοδικό μου, είχα ξεχάσει πώς είναι να κοιμάσαι και να ξυπνάς με συντροφιά.
Ο άντρας μου ήταν πάλι κοντά μου.
Ακούγοντας τη ρυθμική αναπνοή του – αναπνοή κοιμισμένου - γύρισα από το άλλο πλευρό και έμεινα ακίνητη, προσπαθώντας να μην κάνω τον παραμικρό θόρυβο και ταράξω τον ύπνο του. Ένας Θεός μόνο ήξερε πόσο τον είχε ανάγκη.
Εγώ, αντίθετα, ένιωθα μια ευεξία, μια ενεργητικότητα, μια ζωντάνια, μια διάθεση για δράση, έναν δυναμισμό λες και κάτι είχε συμβεί στο σώμα μου το προηγούμενο βράδυ, λες και κάτι είχε αλλάξει στην ψυχή μου μέσα στον ύπνο μου. Κάτι μέσα μου μ’ έσπρωχνε να πεταχτώ από το κρεβάτι, να ξεσηκώσω από την αρχή το σπίτι, να τινάξω τα στρώματα, να λιάσω και να αερίσω όλα τα σεντόνια του κομμού, να ξεσκονίσω όλα τα γυαλικά της σερβάντας, να ξαραχνιάσω κάθε γωνιά του ταβανιού.