Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... στους αντιστασιακούς κύκλους

Φωτο Παναγιώτης Κούκης

Την άλλη μέρα κι όλας ο Μιχαλιός κατάφερε να έλθει σε επαφή με οργανωμένους. Δήλωσε πρόθυμος να συμμετέχει σε όποια αντιδικτατορική κίνηση συνέβαινε στην πόλη με τον όρο να παραμείνει ανένταχτος. Δεν θα θυσίαζε τον αυθορμητισμό και την αυτονομία του στο όνομα της επαναστατικής πειθαρχίας μιας παράνομης οργάνωσης. Κι ούτε ήθελε να ξέρει τα ευρύτερα σχέδια. Εξηγήθηκε σπαθί  από την πρώτη στιγμή.
“Θα αναλάβω όποια δουλειά μου ανατεθεί χωρίς να ρωτήσω γιατί και πώς. Φοβάμαι τις ανακρίσεις. Δεν ξέρω αν είμαι ικανός να τις αντέξω. Μπορεί να σας κάψω. Όταν παριστάνω τον ανήξερο, θέλω να είμαι εν μέρει ανήξερος. Θα μου είναι εύκολο να είμαι πειστικός λέγοντας μισές αλήθειες. ”

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... η κηδεία

Φωτο Μηνάς Πατσουράκης

Εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο και τηλεόραση, εξάλλου, ετοίμαζαν πυρετωδώς τα συνεργεία που θα κάλυπταν τον πανηγυρικό γιορτασμό της πρώτης επετείου της επανάστασης που μετατέθηκε   μια βδομάδα αργότερα -την Κυριακή του Θωμά- σ' ένα κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο μ' ένα υπερθέαμα που ξεκίνησε με ρητορικά γυμνάσματα από τον δικτάτορα και συνεχίστηκε με άψογες στρατιωτικές επιδείξεις, εντυπωσιακούς σχηματισμούς του αριθμού 21 στον αέρα από αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας, παραδοσιακούς χορούς από συγκροτήματα που κατέφθασαν απ’ όλα τα διαμερίσματα της χώρας και  παρέλαση αρμάτων που, στολισμένα με λουλούδια, παρέπεμπαν με χοντροκομμένο τρόπο σε ιστορικούς συμβολισμούς. Η φιέστα ολοκληρώθηκε με πλούσιο ελαφρολαϊκό καλλιτεχνικό πρόγραμμα που κράτησε ως αργά το βράδυ κι έφτασε σ' ένα διθυραμβικό κρεσέντο με πυροτεχνήματα που καταύγαζαν για ώρα τον νυχτερινό Αττικό ουρανό. 

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές...ο φάκελος

Φωτο Παναγιώτης Κούκης

-Εδώ σ’ έχω αγόρι μου.

-Δεν σε πιστεύω…

Ο άλλος ένιωσε να αμφισβητείται η αξιοπιστία του και κυρίως η εξουσία του. Το αλκοόλ είχε περάσει πια στην κυκλοφορία του αίματος και, κάτω από την επήρειά του, κάθε ίχνος σωφροσύνης είχε κάνει στην μπάντα. Σηκώθηκε ορμητικός σαν φουσκωμένο ποτάμι παρασέρνοντας  κάθε τι που στεκόταν εμπόδιο στο διάβα του, φρενάρησε απότομα μπροστά στον φωριαμό, δοκίμασε διάφορα κλειδιά μέχρι να βρει το σωστό, δυσκολεύτηκε να στοχεύσει την τρύπα, μα ξαναγύρισε θριαμβευτής και πέταξε τον βαρύ μπλε φάκελο που προσγειώθηκε στο τραπέζι μ' έναν υπόκωφο γδούπο προκαλώντας αναταραχή στα ποτήρια  και πιτσιλώντας με τσίπουρο τους διπλανούς τοίχους.

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... τάγμα ανεπιθύμητων

Φωτο Αποστόλης Στεργίου

ΑΝΤΙΘΕΜΑ  ( Φαγκότα, Γαλλικά Κόρνα, Τρομπέτες, Τρομπόνια, κρουστά)

-Τη δουλειά την είχα μελετήσει μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Σε μια παρθένα αγορά εγώ θα είχα το μονοπώλιο. Όλες οι πολυκατοικίες της Αθήνας χρησιμοποιούσαν πια κεντρική θέρμανση μα τα ωράρια λειτουργίας του καυστήρα δημιουργούσαν εμφυλιοπολεμικό κλίμα ανάμεσα σε ενοίκους με διαφορετικές ανάγκες και οι διαχειριστές, που πάνω τους ξεσπούσε όλη η γκρίνια και η μιζέρια, πάσχιζαν να συνταιριάξουν τις πιο ακραίες αξιώσεις. Εγώ είχα στο κουτάκι το χαπάκι για τον πονοκέφαλο των διαχειριστών. Ένα χαπάκι που άκουγε στο όνομα: αυτόνομη θέρμανση. Είχα ασχοληθεί εξονυχιστικά με την ενσύρματη αυτονομία που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει παλιές πολυκατοικίες με δισωλήνια εγκατάσταση. Τα εξαρτήματα που θα προσαρμόζονταν στην υπάρχουσα υποδομή -ωρομετρητές, ηλεκτροβάνες, ηλεκτροθερμικές κεφαλές, θερμοστατικές βαλβίδες, διακόπτες ρύθμισης παροχής- θα τα έκανα εισαγωγή από Ιταλία. Οι επαφές με τους Ιταλούς είχαν πάει καλά, υπήρχε μια κατ’ αρχήν συμφωνία με ευνοϊκούς όρους. Με τις δημόσιες υπηρεσίες είχα δυσκολευτεί περισσότερο. Χρειάστηκε ν' αφιερώσω αμέτρητες ώρες σε διάφορα γκισέ μέχρι να ολοκληρώσω τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Είχα ξετρυπώσει έναν υπόγειο χώρο με φθηνό νοίκι που θα χρησίμευε για αποθήκη. Ένα έμενε: η χρηματοδότηση. Θα έπειθα την Τράπεζα να εμπιστευτεί το σχέδιό μου; Από γραφείο σε γραφείο έφτασα στη διευθύντρια. Η τύπισσα ήταν σαραντάρα, κομψή και καλοντυμένη: ταγιεράκι Σανέλ γκρι-αρζάν, πουκάμισο στο χρώμα του ροδιού και ασορτί σκουλαρίκια, γόβα ψηλοτάκουνη, καλσόν φυμέ, μαλλί χτενισμένο στην τρίχα, νύχι καλογυαλισμένο. Η ενδιαφέρουσα επαγγελματική συζήτηση πήγαινε καλά και δεν περιορίστηκε στο δάνειο. Απλώθηκε στη γενικότερη χρηματοοικονομική κατάσταση και στη συνέχεια επεκτάθηκε, έγινε λίγο πιο χαλαρή, ας πούμε πιο προσωπική. Στο σημείο ακριβώς αυτό δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την παρόρμηση να δυναμιτίσω το καλό κλίμα. Φόρεσα το πιο γλυκό μου χαμόγελο και της είπα: "Μου φαίνεται πως είσαι μια πουτανίτσα".

Της άρεσε... αποδείχτηκε πως της άρεσε πολύ!

-Μεγάλε, σου βγάζω το καπέλο!

-Περίμενε... δεν άκουσες το καλύτερο… το δάνειο δεν το πήρα. Ήταν, λέει, αντιδεοντολογικό να χρηματοδοτήσει τον εραστή της. Σκρόφες σου λέω…