Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Στο υπόγειο της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας...ανατροπή


Όσκαρ Ουάιλντ
Μοναδική η μαεστρία της ζωής να τα φέρνει όλα τούμπα.
Δεν είχαν καλά-καλά περάσει δυο μήνες. 
Αρχές Δεκέμβρη, η φιλόλογος τον ειδοποίησε ότι ο Γυμνασιάρχης τον θέλει στο γραφείο του. 
-Για την έκθεσή σου θέλει να σου μιλήσει , συμπλήρωσε καθησυχαστικά διακρίνοντας το ενστικτώδες τίναγμά του.
Η ταραχή του πολλαπλασιάστηκε.  
Στο προσκήνιο εμφανίστηκε ενοχή.
Ώστε τον είχαν ανακαλύψει! 
Το θέμα της έκθεσης ήταν επίκαιρο: «μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία». 
Κι εκείνος είχε «δανειστεί» σαν επίλογο την καταληκτική φράση από το παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ: «ο ευτυχισμένος πρίγκιπας». 
Λογοκλοπή!  
Για την οποία όφειλε να απολογηθεί.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Στο υπόγειο της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας...άδικο




Τον κοίταξε από πάνω ως κάτω χαμογελαστός, ωστόσο δεν τού πρότεινε να καθίσει.
Όρθιος έμελλε ν' ακούσει  την ετυμηγορία του.
Δεν έχασε χρόνο με εισαγωγές, μπήκε βιαστικός στο θέμα - ήθελε να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα.
- Οι προετοιμασίες για την παρέλαση της Εθνικής εορτής, της 28ης Οκτωβρίου, έχουν αρχίσει και θα έπρεπε να εκπροσωπήσεις την πρώτη τάξη ως παραστάτης της σημαίας του σχολείου. 
Θα έπρεπε;;; 
Κόμπιασε  πριν συνεχίσει, αλλά τελικά ξεπέρασε  τον στιγμιαίο δισταγμό του.
-Μια και το χαμηλό σου ανάστημα θα αποτελούσε μια ανορθογραφία – ναι, αυτό ακριβώς είπε! – θα σε πείραζε να σε αντικαταστήσω με τον επόμενο δικαιούχο;

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Στο υπόγειο της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας


Φωτογραφία αποφοίτησης 

Τον Ιούνιο κανείς δεν σκέφτεται τα Χριστούγεννα.
Οι μέρες είναι μεγάλες και ζεστές, ο ήλιος στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής δείχνει ν' αργοστέκεται κουρασμένος και να το σκέφτεται  ν' αρχίσει το κατέβασμα προς τον ισημερινό. Ηλιοστάσιο το λένε , θερινό για την ακρίβεια. 
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στον αστρονομικό και μετεωρολογικό αντίποδα, ποιος ο λόγος να τα σκεφτεί κάποιος; 
Πολύ περισσότερο αν είναι μικρός μαθητής που μόλις έχει τελειώσει το δημοτικό σχολείο κι έχει άλλα προβλήματα. 

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Θρήνος



Καληνύχτα Μαρία.
Οι φλόγες θα κάνουν το κορμί σου μια χουφτίτσα σκόνη.
Προτίμησες την καθαρή λύση.
Δεν άφησες την ομορφιά σου να παραδοθεί στην φθορά.
Η ομορφιά ήταν πάντα στα ζητούμενά σου.
Έτσι γνωριστήκαμε άλλωστε.
Βρεγμένες ως το κόκαλο

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Κάπως σαν απολογία, κάπως σαν αναγγελία


Ανέλπιστη ανταπόκριση βρήκε  η  Χριστουγεννιάτικη ιστορία 
Φαίνεται οι γιορτές είναι μια καλή αφορμή για να ξεθάψουμε το παιδί που κρύβεται μέσα μας.
Ίσως και να μην χρειάζεται καν αφορμή.
Να εξομολογηθώ ότι δεν περίμενα τόση αποδοχή όταν δημοσίευα ένα μαθητικό πρωτόλειο, γοητευτικό μεν μέσα στην τρυφερή του  αφέλεια, αλλά παρωχημένο όσο να πεις. Κράτησα, άλλωστε, την ορθογραφία του τότε, δεν είχα όμως την τεχνική δυνατότητα να κρατήσω το άψογο πολυτονικό σύστημα με το οποίο είχε γραφτεί ( δεν σκέφτηκα να ζητήσω την βοήθεια του υφυπουργού ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας).
Και τώρα ήρθε η ώρα να τραβήξω το χαλί.
Αλλά μια και κάθε ίχνος κουραμπιεδόσκονης  έχει τιναχτεί και η ζωή έχει χάσει την γλυκιά ψευδαίσθηση των γιορτών, μπορώ να το κάνω χωρίς τύψεις και παράλληλα να απολογηθώ.
Γιατί δημοσίευσα ένα παιδικό παραμύθι;
Ένα τέτοιο κείμενο το πολύ-πολύ να παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ψυχαναλυτή του λιλιπούτειου συγγραφέα – αν έχει.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνο που με παρέσυρε – κι ελπίζω να παρασύρει και τους αναγνώστες - είναι η ιστορία που κρύβεται υπόγεια κάτω από την φανταστική « Χριστουγεννιάτικη ιστορία».
Μια ιστορία  εξ ίσου γοητευτική μέσα στην δική της πικρή αφέλεια.
Αυτή την ιστορία σκοπεύω να αφηγηθώ στις τέσσερις επόμενες αναρτήσεις ευελπιστώντας για την ίδια ανταπόκριση.