Η
Άννα έσβησε τα σαράντα κεράκια της μόνη
στο άδειο διαμέρισμα. Γι αυτή τη σημαδιακή
ημερομηνία δεν θα ’θελε ούτε ένα
θορυβώδες πάρτι ούτε ένα ρομαντικό
ξεμονάχιασμα για δύο. Ήταν αρκετά
ορθολογίστρια για να ξέρει πως ο
τεμαχισμός του χρόνου είναι κατασκεύασμα
ανθρώπινο. Ο ίδιος ο χρόνος κυλάει
ασταμάτητα ανύποπτος για γενέθλια και
ιωβηλαία, για Πρωτοχρονιές και πρωτομηνιές.
Της άρεσε, ωστόσο, να πιστεύει πως η
σημερινή μέρα είχε ξεχωριστή σημειολογία
κι ήθελε να την αφιερώσει στη μέσα της
Άννα.
