Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... τα πάθη του πόθου.


http://www.deviantart.com/download/284115451/abstract_kandinsky_tardis_by_umanimo-d4p5kvv.jpg


























Έτσι πέρασε ο χειμώνας κι η Άνοιξη. Με τις πρώτες καλοκαιρινές ζέστες τα σχολεία έκλεισαν και, καθώς τα κορίτσια πέταξαν τις μπλε μαθητικές ποδιές και τα χοντρά πουλόβερ, άρχισαν ν' αποκαλύπτονται γυμνά μπράτσα και καμπυλωτές γάμπες και λευκοί λαιμοί κύκνου. Κάποτε - πιο σπάνια αυτό - τύχαινε οι φούστες να είναι αρκετά κοντές και τα θρανία άβολα κι  ένα αφράτο μπούτι να ξεπροβάλει, και μαζί να ξεπροβάλει απαιτητική και λαίμαργη η παλιά επιθυμία του Μιχαλιού να τις έχει όλες. Μα εκείνο που ήταν  απρόσμενο ήταν η μεταμόρφωση της Αίγλης. Η Αίγλη αποδείχτηκε πως είχε, μακράν, τα ωραιότερα βυζιά της τάξης. Βυζιά που πήγαιναν πέρα δώθε με μια λικνιστική κίνηση που του ’φερνε ζαλάδα κι ένα λίγωμα που δεν μπορούσε να αντέξει. Βυζιά που ασφυκτιούσαν μέσα στο αμάνικο μπλουζάκι στο χρώμα των βερίκοκων που κυριαρχούσαν εκείνη ακριβώς την εποχή στους πάγκους των λαϊκών αγορών. Βυζιά για τα οποία θα ήταν διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να νιώσει δυο ρώγες που θα ορθώνονταν από ανατριχίλα στο άγγιγμά του.


Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς θυσίες και η Αίγλη δεν ήταν Άννα. Έπρεπε να της το φέρει γλυκά. Μέχρι και φιγούρα ήταν διατεθειμένος να κάνει για χατίρι της. 
Και την έκανε! 
Ένα ζεστό βράδυ που ο φαλακρός καθηγητής ίδρωνε προσπαθώντας να λύσει μια άσκηση που είχε κολλήσει, αντί να τον αφήσει να παιδεύεται και να βασανίζεται τον έβγαλε από την δύσκολη θέση με δυο σταράτες κουβέντες. Το εύγλωττο θαυμαστικό βλέμμα της Αίγλης – που γύρισε ολόκληρη προς τα πίσω, για να διαπιστώσει με τα μάτια αυτό που τ’ αυτιά αρνούνταν να  πιστέψουν -   ήταν η γλυκιά ανταμοιβή και η επιβεβαίωση πως είχε βρει το κουμπί της. Τα υπόλοιπα τα έκανε μόνη της.  Ήταν κι αυτή διατεθειμένη να κάνει οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να φτάσει το στόχο της. Α, σ’ αυτό αποδείχτηκε πως έμοιαζαν πολύ. Σιγά – σιγά το στρείδι άνοιγε, το μαργαριτάρι που έκρυβε άρχισε να γίνεται ορατό, η συμμαθήτρια ζητούσε γνώσεις μαθηματικών αντλημένες από πηγές που εκείνη ούτε να διανοηθεί μπορούσε.

Μόνο που η κατάσταση που διαμορφώθηκε είχε παράπλευρες συνέπειες. Η Άννα  εκνευριζόταν κι έδειχνε φανερά και δημόσια την δυσαρέσκειά της καθώς έβλεπε την Αίγλη να μονοπωλεί τον χρόνο του φίλου της στα διαλείμματα καθηλώνοντάς τον μπροστά στον πίνακα. Ξενέρωτη την ανέβαζε, ψηλομύτα την κατέβαζε και, όταν ήταν πολύ θυμωμένη, δεν δίσταζε να την χαρακτηρίζει ανοργασμικιά. Ο Μιχαλιός την συγκρατούσε με πολλή μαεστρία  και υπομονή  να μην τσακωθεί μαζί της κι επειδή τον αγαπούσε, με μια αγάπη που δεν βρίσκεις κάθε τρεις και λίγο, έδινε τόπο στην οργή μόνο για χατίρι του. Διασκέδαζε στην ιδέα να τις δει να μαλλιοτραβιούνται για πάρτη του, ήξερε όμως πως έπρεπε να το αποφύγει με κάθε τρόπο.  Η Αίγλη από την άλλη δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τίποτα από όλη αυτή την αντιδικία. Αυτή είχε φορέσει τις παρωπίδες της και δεν έβλεπε πέρα από τη μύτη της. 

Το θέμα είναι ότι ενώ εκείνη προχωρούσε μεθοδικά στον στόχο της εξασφαλίζοντας τη βοήθειά του για τις εξετάσεις, ο Μιχαλιός δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα προς τον δικό του στόχο. Αποφάσισε να γίνει προσεχτικά τολμηρός. Της έδωσε ένα τετράδιο με ασκήσεις Τριγωνομετρίας – να μελετήσει τάχα μου – και φρόντισε να γεμίσει τις γραμμές ανάμεσα σε τύπους και αποδείξεις  με ερωτικούς στίχους. Ψόφαγε από επιθυμία να δει το φλόγισμα στα στρογγυλά της μάγουλα όταν θα διάβαζε τον στίχο από την “Αυτοψία” του Ελύτη:

Κι όσο γι αυτά τα ψήγματα φωτιάς πάνω στην ήβη,
δείχνουν ότι στ' αλήθεια πήγαινε ώρες πολλές μπροστά,
κάθε φορά που έσμιγε με γυναίκα.

Αυτή όμως του επέστρεψε, όλο ευγνωμοσύνη, το τετράδιο με άφθονα σχόλια πάνω στα Μαθηματικά κι ούτε λέξη για την ποίηση. Λες και προσπέρασε τους στίχους σαν να ’ταν αόρατοι ή λες κι ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο η συγκατοίκηση μαθηματικών και ποίησης σ’ ένα μαθητικό τετράδιο, αν κι εδώ που τα λέμε έχουν κοινό γνώρισμα την  αρμονία. Θα μπορούσε τουλάχιστον να δείξει ένα ξάφνιασμα, μια έκπληξη, μια απορία βρε αδελφέ! Αυτή απαθής. Κάθε τι που δεν είχε σχέση με τις εξετάσεις απλά δεν υπήρχε.

Ο Μιχαλιός, αντί να παραδεχτεί τους χαρακτηρισμούς της Άννας και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, έκανε μια ακόμα  προσπάθεια. Της άνοιξε την καρδιά του και της εκμυστηρεύτηκε πώς ξεκίνησε και πώς  διαμορφώθηκε η αγάπη του για την ποίηση. Την είδε να κολακεύεται, εισέπραξε την αυθεντική συγκίνησή της  για την εμπιστοσύνη κι από τότε η μορφή της σχέσης τους άλλαξε ελαφρά και η θεματολογία των συζητήσεων πλάτυνε. Τώρα πια, εκτός από μέντορας στα μαθηματικά, ανέλαβε και τη μύησή της στη σύγχρονη ποίηση με ανταμοιβή γλυκά χαμόγελα και θερμές ευχαριστίες και διαβεβαιώσεις για την αιώνια ευγνωμοσύνη της. Και τα βυζιά της να βρίσκονται σε απόσταση ερεθιστικής  αναπνοής κι εκείνος να μην έχει το δικαίωμα όχι μόνο να τα ακουμπήσει, αλλά ούτε να τα κοιτάξει, υποκρινόμενος πως την κοιτάζει στα μάτια. Μη τυχόν και παρεξηγηθεί η μυξοπαρθένα! 

Πώς την είχε πατήσει έτσι; Τώρα πια δεν ήταν μόνο πόθος, ήταν και πείσμα κι εγωισμός και μια παιδιάστικη περί δικαίου αίσθηση που τον έκανε να θυμώνει. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα που θα τον έβγαζε ανίκανο αν δεν πετύχαινε να την καταφέρει. Αν ήταν ωριμότερος θα διέκρινε πως δεν ήταν μόνο αυτά. Θα παραδεχόταν πώς του άρεσε να βλέπει στο βλέμμα της την απόλυτη αποδοχή, πως καμάρωνε  που τον είχε στήσει σ’ ένα βάθρο και τον λάτρευε σαν παντογνώστη  θεό, πως έφτανε μοσχομυριστή στη μύτη του η μυρωδιά από το λιβάνι που έκαιγε μπροστά στον βωμό του. Μα ήταν μόνο δεκαοχτώ και μπέρδευε τον αφέντη πόθο με την αγάπη για τη συνολική αύρα της. Ήταν μόνο δεκαοχτώ και δεν μπορούσε να πάει πιο μακριά από κει που τον οδηγούσαν οι ανασφάλειες της ηλικίας.


18 σχόλια:

  1. Λόγω φύσης είναι αδύνατο να καταλάβεις σαν γυναίκα τι διεργασίες γίνονται μέσα σε έναν δεκαοκτάχρονο όταν αρχίζει η παραγωγή και έκχυση τεστοστερόνης σε όλο του το σώμα. Ξέρεις την ιστορία του Ερμαφρόδιτου ή τα ρεύματα του Καζαντζάκη. Είναι ασύληπτο το τι συμβαίνει μέσα σ' έναν δεκαοκτάχρονο όταν μπαίνει στο σεξ-πεδίο που δημιουργεί το γυναικείο στήθος, για να μην πάω πιο κάτω. Ένα ηφαίστειο στην τελική του φάση. Και δεν ανακόπτεται, κι αν δεν ανοίξει η βαλβίδα ανακούφισης οδυνηρό. Μόνο που ενώ αρχίζει η περιγραφή πολύ όμορφη επιτηδευμένα την αποπροσανατολίζεις. Έξυπνη τεχνική. Μπράβο!
    Πασχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό .Ιδανική περιγραφή για τους Άνδρες που ποτά δεν ξεχνάνε από που πήραν το πρώτο τους γεύμα..........

    καλή συνέχεια

    bonjornoprigipessa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέλεια η περιγραφή της μεταμόρφωσης του ανώριμου, εφηβικού, αρσενικού έρωτα, σε μη συνειδητοποιημένη ακόμα πλατωνική, πνευματική, εφηβική, αγνή αγάπη!
    Να ναι άραγε η τεστοστερόνη, η πρόφαση που κάνει τους άντρες να μην παραδέχονται, ότι μπορεί τελικά να έχουν κι αυτοί συναισθήματα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πώς με μπλέκεις έτσι,Πασχάλη;
    Ή είναι αδύνατο να καταλάβω τις διεργασίες ( και άρα πώς να τις περιγράψω) ή εφαρμόζω τεχνική ( και μάλιστα έξυπνη.)
    Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ να μην εγκλωβίζω τους αναγνώστες στην δική μου οπτική. Γράφω τόσα, όσα είναι απαραίτητα για να προεκτείνει ο καθένας τα γεγονότα με τον δικό του τρόπο.
    Γιατί το υπέροχο με την ανάγνωση είναι πως μπορεί να διαβάζουμε όλοι τις ίδιες λέξεις, αλλά ο καθένας φτιάχνει τις δικές του εικόνες βασισμένες στην ιδιοσυγκρασία, το φύλο, τα βιώματα, την ψυχοσύνθεση.
    Και αμέσωςήλθε η απόδειξη. Δες που έριξε το βάρος του κειμένου η ευαίσθητη Ελένη:στην τελευταία παράγραφο. Εκεί που μπόρεσε να διακρίνει πως πίσω από τον εφηβικό πόθο υπάρχει η αγνή εφηβική αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η κόρη μου,RAPSOMANIKAKIS, ως ψυχολόγος μου έβαλε πάγο γιατί σε κάποιο προηγούμενο κείμενο έμπλεξα τον πόθο για το γυναικείο στήθος με τους γαλακτοφόρους αδένες. Είναι λέει μεγάλο ταμπού ο θηλασμός και οι άνδρες δεν θέλουν να τα ανακατεύουν τα πράγματα.
    Χαίρομαι που εσύ δεν έχεις τέτοια κολλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επιτέλους, και μια γυναικεία ματιά στα τεταινόμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτες τις στρατηγικες κατακτησης, δεν τις φανταστηκα ποτε στα 18!!Πιστευα οτι υπηρχε αυθορμητισμος και αγνα συναισθηματα και στα τα δυο φυλα!
    Απ οτι διαβασα ομως στα σχολια, οι ανδρες επιβεβαιωνουν!!
    Σ αυτο το θεμα και μονο, υπηρξα ρομαντικη,αναθρεψα και κοριτσια, που να ξερω απο ψυχολογια αρρενος εφηβου!
    Α..πα..πα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στην ίδια πλάνη βρισκόταν και η Αίγλη
    πιστεύοντας πως το βλέμμα του στόχευε τα μάτια της κι όχι λίγο χαμηλότερα.
    Για να δούμε; Πώς θα αντιδράσει όταν η αλήθεια αποκαλυφθεί;( Υπομονή μέχρι να έλθει το κεφάλαιο 7).

    Μην αμελείς να σχολιάζεις,AFRA.Ο διάλογος χρειάζεται την γυναικεία οπτική όσο και την αντρική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω που κοιτάζουν τα γυναικεία μάτια πάνω σ' έναν άντρα κι αυτό γιατί η ματιά είναι φευγαλέα σε αντίθεση με την αντρική που ξεκινάει από το μπούστο, περνάει στην γάμπα και καταλήγει στα οπίσθια. Το πρόσωπο κλείνει την... αποτίμηση. Από τα 18 μέχρι... θανάτου. Και είναι ίσως από τα μείον του άντρα. Η σκαλομαρία στα ματοτσίνορα γίνεται από την ώρα που σαν παιδί ανακαλύπτεις τι είναι αυτό που σε τρελαίνει και φτάνει στην ολοκλήρωσή σου σαν άντρας κάπου στα 17 με 18. Για τέτοιες λεπτομέρειες περί την γυναικεία φύση περιμένω να δω την πορεία των ματιών της Αίγλης. Πασχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι μαθαίνει κανείς!
    Ωραίος περίπατος των αντρικών ματιών πάνω στο γυναικείο σώμα!
    Όσο για την Αίγλη των δεκαοκτώ χρόνων, έχει ξεκάθαρα φανεί στο πρώτο κεφάλαιο πως τα έξοχα σωματικά προσόντα του Μιχαλιού δεν στάθηκαν αρκετά να την κάνουν να ενδιαφερθεί, μέχρι που αποκαλύφθηκε το μυαλό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Βρε Κατερίνα δεν γνώρισα φύση που στα δέκα οκτώ να φτιάχνεται με το μυαλό. Μάλλον με τα γενικά φυσικά προσόντα. Μην με παραποιήσεις, εννοώ τα... εξώφλαμα! Αν επιμένεις φοβάμαι πως τεχνηέντως αποφεύγεις την αλήθεια. Είναι έτσι; Ή περίπου; Πασχάλης.
    Την συνέχεια, την συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και η αντιπαράθεση καλά κρατεί...
    Καταθέτοντας πάντως τη μαρτυρία μου, (για όποιον θέλει να τη χρησιμοποιήσει), νομίζω ότι ένα αγόρι ή ένα κορίτσι δεν έχει σημασία,μπορεί να συγκινηθεί από ποικιλία ερεθισμάτων, ακόμα και από μια ελιά στο πάνω χείλος για παράδειγμα, τόσο απλά! (και αυτό που λέω το έχω διασταυρώσει...)
    Σ' ένα πράγμα πάντως νομίζω συμφωνούμε όλοι: τη συνέχεια, τη συνέχεια... ή μήπως τη(ν) συνέχεια;
    (και αυτό είναι απορία και όχι γραμματική παρατήρηση) Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φοβάμαι πως μπήκαμε όλοι στον πειρασμό να γενικεύουμε.
    Ας δώσουμε χώρο στην ιδιαιτερότητα.
    Όσο για τη συνέχεια ( μικρές γραμματικές λεπτομέρειες, Ελένη)βρίσκεται επί του πιεστηρίου όπως θα έλεγαν σε μια άλλη, όχι και τόσο μακρινή εποχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για την... ωραία Ελένη και για το περίφημο νι
    http://halyvourgos.wordpress.com/2013/01/25/%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85/#more-2049
    Πασχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ ωραία το είπες, Πασχάλη.
    Την ωραία Ελένη, την πρώτη ανάγνωση, την τέταρτη νύχτα... αλλά: τη συνέχεια, τη ζωή, τη λαίλαπα...
    Να μην είμαστε διώκτες των γραμμάτων, αλλά όχι και να τα κολλάμε εκεί που δεν πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τό 'ξερα ότι αυτό το (ν) ήταν ενσυνείδητο, γι' αυτό και προ(σ)κάλεσα τον Πασχάλη προς υπεράσπισήν του.
    Τελευταία το έχω ξανασυναντήσει στα αναγνώσματά μου και πάντα αντιπαρέβαλλα μέσα μου τον γραμματικό κανόνα που είχα αποστηθίσει στο γυμνάσιο, πάντα αμφιβάλλοντας για το "σωστό".
    Άλλωστε εγώ την γλώσσα την γνώρισα και την αγάπησα με όλα τα νι και τα σίγμα της, με όλους τους τόνους και τα πνεύματά της άλλο αν στη δική μου γενιά έλαχε να τα σβήσει με στυλό από τα βιβλία της και με βία από τη μνήμη του χεριού της. Οποία βεβήλωση!
    Ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με την λεπτομέρεια που με απασχόλησε και ελπίζω και σε περαιτέρω εμπεριστατωμένες επισημάνσεις.
    Ρένα απόψε γεμίζουμε τις ώρες της αναμονής με εποικοδομητικό διάλογο! Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ώρες αναμονής; Για ποιό επερχόμενο συμβάν;
    Πασχάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι κουβεντούλες μας