Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές... συζητώντας μετά

Φωτο Παναγιώτης Κούκης

Όταν μείναμε αποκαμωμένοι, ακίνητοι, δοσμένοι σ’ ένα ηδονικό αποκάρωμα η τάξη των πραγμάτων επανήλθε και η ιεραρχία των αισθήσεων αποκαταστάθηκε. Η αφή μπήκε στην μπάντα και οι υπόλοιπες στρώθηκαν πάλι στη δουλειά. Τα μάτια μου άρχισαν να διακρίνουν, στο λιγοστό φως που έστελνε η λάμπα του δημοτικού φωτισμού κι έμπαινε από το χωρίς πατζούρια παράθυρο, τις λεπτομέρειες του πανέμορφου προσώπου και δυσκολευόμουν να πιστέψω πώς ήταν εκεί στην άκρη των δακτύλων μου, αποκλειστικά για μένα. Μύριζα τον ιδρώτα του κι ήθελα να τον μαζέψω σταγόνα-σταγόνα, να τον κλείσω σ’ ένα πανάκριβο δοχείο αρώματος ή τουλάχιστον να τον ρουφήξω –τόσο γλυκόπιοτος μου έμοιαζε. Ήμουν όμως πολύ βαριά, πολύ κουρασμένη, εντελώς εξαντλημένη. Είχε προλάβει εκείνος να ρουφήξει όλη μου τη ζωτικότητα και με είχε αφήσει άπνοη, ξεθεωμένη, με μια τεράστια πνευματική διαύγεια σαν αντίβαρο.

-Είσαι εκπληκτικός εραστής…

-Είχα τη σωστή σύντροφο…

-Ξέρω πως είναι κομπλιμέντο… Για την ώρα… Δίπλα σου μπορεί και να γίνω… Εσύ, αλήθεια,  από ποια εκπαιδεύτηκες;

-Από την Ανθούλα… Που κι αυτή την εκπαίδευσε ο Θανάσης… Είχα, έτσι, την τύχη να διδαχτώ  από τον πατέρα μου, έμμεσα βέβαια… Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο, έτσι;… Σπάνιο θα το έλεγα…

-Δεν φαντάζομαι να έμεινες μόνο στην Ανθούλα…

-Κάθε άλλο…

-Μίλησέ μου…

Δεν περίμενε δεύτερη προτροπή. Εκ των υστέρων κατάλαβα πως ήταν μέσα στο ερωτικό τελετουργικό. Η έξαψη και η φλόγωση έσβηναν μ’ ένα ψιθυριστό ντιμινουέντο από περιγραφές ερωτικών περιπετειών. Στάθηκε λάτρης των γυναικών, αλλά ποτέ κυνηγός –και γιατί άλλωστε; Οι γυναίκες τον αναζητούσαν και πάντα εύρισκαν την πόρτα του διάπλατη. Δεν υπήρξε ποτέ επιλεκτικός. “Κάθε γυναίκα είναι ένα από μόνη της ένα τέλειο πλάσμα. Αρκεί να με αποζητήσει. Όχι δεν θα πω.” Απέραντη ποικιλία η συλλογή του. Καστανές και ξανθές και μαυρομάτες και κοκκινομάλλες. Δίμετρες θεές και μικροκαμωμένα μπιζουδάκια, αλλά και ασχημούλες με μεγάλη μύτη ή σπυριάρικο πρόσωπο. Λευκές και μαύρες, αλλά και κίτρινες –ο τουρισμός έχει και παράπλευρες ωφέλειες, γέλασε δυνατά. Πανέξυπνες επιστήμονες ή επιχειρηματίες, αλλά και άλλες με IQ ραδικιού. Συμμαθήτριες, συμφοιτήτριες, σύντροφοι στους αγώνες, θαμώνες των μπαρ, φίλες φίλων του, γυναίκες αξιόλογες, καλλιεργημένες, πνευματώδεις αλλά και καλαμοκαβαλημένες “δήθεν”, γυναίκες της “καλής” κοινωνίας αλλά και γκόμενες του σκοινιού και του παλουκιού…

Γυναίκες έμπειρες που τον μάθαιναν να τις κάνει ευτυχισμένες, αλλά και κορίτσια άβγαλτα που τούς δίδασκε τα μυστικά του έρωτα. Γυναίκες παρορμητικές  που ούρλιαζαν στην κορύφωση, τόσο που αναγκαζόταν να τούς κλείνει με το χέρι το στόμα, αλλά και γυναίκες φλογερά παγόβουνα, που κρατούσαν την αυτοκυριαρχία τους μέχρι την τελευταία στιγμή, χωρίς να σημαίνει ότι το απολάμβαναν λιγότερο. Γυναίκες ώριμες, κατασταλαγμένες  που ήξεραν τι ζητούσαν κι ένιωθαν ευγνωμοσύνη που το έβρισκαν και γυναίκες που έψαχναν, χωρίς να ξέρουν ακριβώς τι, και αποσπούσαν ταυτόχρονα την ηδονή του έρωτα και της ανακάλυψης. Περιγραφικότατος, διηγιόταν με σκαμπρόζικες λεπτομέρειες γεγονότα και καταστάσεις, όπου την τρυφερότητα διαδεχόταν η –εκατέρωθεν επιθυμητή– βία. Πάντα ευρηματικός, κατάφερνε να παρακάμπτει τις κακοτοπιές και να εφευρίσκει τρόπους να αποφεύγει ανεπιθύμητες συναντήσεις με απατημένους συζύγους και αντεραστές. 

Πήρε και έδωσε χαρά κάτω από ατέλειωτη ποικιλία ερωτικών  στεγών. Σε πεντάστερα ξενοδοχεία, αλλά και σε καταγώγια που τα σεντόνια  μύριζαν τον ιδρώτα των προηγούμενων. Σε πολυτελείς βίλες των βορείων προαστίων, αλλά και σε φτηνά διαμερίσματα εργατικών πολυκατοικιών. Στο πίσω κάθισμα αυτοκινήτων ή στα όρθια στις τουαλέτες κάποιου τρένου. Στα μαλακά στρωσίδια κάποιου διπλού κρεβατιού, αλλά και στο στενό μονό ντιβάνι κάποιου ανήλιαγου φοιτητικού υπόγειου. Στο χαλί μπροστά στη θαλπωρή του τζακιού, αλλά και στο σκληρό δάπεδο κάποιου αντίσκηνου. Στα γρήγορα με αγχωμένες κινήσεις ή με αχόρταγη μανία που διαρκούσε μέρες και νύχτες. Δεν ήταν όλες οι σχέσεις πετυχημένες, αλλά κάθε μια ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. “Α, η ποικιλία! Χωρίς αυτήν ο έρωτας καταντάει ανούσια συναλλαγή.” Ένα κοινό είχαν όλες αυτές οι σχέσεις: τη μικρή διάρκεια. Σχέσεις μιας νύχτας, μιας εβδομάδας, ενός μήνα, δύο μηνών σε εξαιρετικές περιπτώσεις. “Δεν έκρυψα ποτέ τις προθέσεις μου, δεν παραμύθιασα ποτέ καμιά ερωτική σύντροφο, δεν υποσχέθηκα μονιμότητα και αποκλειστικότητα.”

Η αφήγησή του ήταν συναρπαστική! Σαν ένα καλοστημένο πικάντικο ερωτικό μυθιστόρημα γραμμένο χωρίς αναστολές, που καμιά φορά ολίσθαινε, όσο πατάει η γάτα, στην πορνογραφία.Τον άκουγα γοητευμένη και δεν χόρταινα. Συνήθως οι γυναίκες, όταν πετύχουν έναν επιδέξιο εραστή, ζητάνε κι άλλο σεξ -μια δεύτερη ή και μια τρίτη φορά. Δεν ήταν κάτι που του συνέβαινε παρά μόνο σπάνια -τις έβγαζε νοκ-άουτ με την πρώτη. Αντίθετα όλες, εκτός από κάποιες που τις έπαιρνε γλυκά ο ύπνος, ζητούσαν επίμονα κι άλλες ιστορίες.

-Υπάρχει ιστορία με κάποια γυναίκα που γνωρίζω; (Η ερώτηση δεν ήταν αθώα. Φλεγόμουν από περιέργεια να μάθω αν η Αίγλη είχε ξαπλώσει στο στρώμα που βρισκόμουν τώρα εγώ).

Έμεινε λίγο σκεπτικός ανασκαλεύοντας τη μνήμη του.

-Όχι, δεν νομίζω. Μπορώ όμως να σου διηγηθώ μια ιστορία που σκαρώσαμε με κάποιον γνωστό σου. Θυμάσαι τον Νικόλα, τον κολλητό μου στο φροντιστήριο; Ήταν καψουρεμένος μαζί σου, μα εσύ δεν τον θέλησες…

-Φυσικά, αφού ήθελα εσένα... που όμως τα ’ριξες στην Αίγλη… ( Πάλι εκείνο το στιγμιαίο, ανεπαίσθητο πετάρισμα στις βλεφαρίδες -εμφανές ακόμα και στο μισοσκόταδο).

-Που εκείνη ένας Θεός μόνο ξέρει ποιον ήθελε…

-Εσένα ήθελε, αλλά δεν το είχε καταλάβει ούτε η ίδια κι εγώ δεν ήμουν τρελή να της ανοίξω τα μάτια…

-Ερωτικά γαϊτανάκια… Ας είναι… Εκεί στο ’71 τραβιόμουνα με μια γκόμενα πολύ απαιτητική και πειραματιζόμουνα μαζί της στις στάσεις του κάμα-σούτρα. Προσπαθούσα να τα  διηγηθώ στον Νικόλα, μα κάποια πράγματα δεν περιγράφονται και η περιέργειά του τον έκανε παράτολμο. Δική του ήταν η ιδέα. Θα την πήγαινα στο σπίτι του, στο διπλό κρεβάτι των γονιών του που βρίσκονταν σε διακοπές,  με την πρόφαση πως η αλλαγή περιβάλλοντος βελτιώνει τις επιδόσεις, κι εκείνος θα παρακολουθούσε τη διαδικασία από την κλειδαρότρυπα, κλεισμένος στη ντουλάπα της μητέρας του. Τα πράγματα εξελίχτηκαν σύμφωνα με το σχέδιο και, όταν η γκόμενα γλίστρησε από τα σεντόνια  στο μπάνιο να πλυθεί, το πρόσωπο του Νικόλα ξεπρόβαλε κατακόκκινο από την ντουλάπα. Μου είπε να την ξεφορτωθώ στα γρήγορα γιατί δεν άντεχε άλλο εκεί μέσα. Μα εγώ δεν ήμουν διατεθειμένος να του προσφέρω το θέαμα δωρεάν. Κάτι έπρεπε να πληρώσει ακόμα κι αν αυτό ήταν μια ασφυξία. Η κούκλα γύρισε δροσερή κι ανανεωμένη και άρχισε να ζητάει ιστορίες που εγώ διηγιόμουν με την άνεσή μου χωρίς ίχνος βιασύνης. Δεν ξέρω ποια από όλες τις ιστορίες στάθηκε διεγερτική κι άρχισε να τρίβεται πάνω μου αργά και ρυθμικά. Ήταν φανερό πως πηγαίναμε για ένα δεύτερο γύρο κι εγώ κρυφογελούσα διασκεδάζοντας στην ιδέα πως ο Νικόλας είχε γίνει ένας ματάκιας που ασφυκτιούσε πληρώνοντας το τίμημα της περιέργειάς του.

Ήταν η εποχή που ο τόπος βοούσε για τη δολοφονία της Αγγλίδας δημοσιογράφου Αν Τσάπμαν που είχε βρεθεί στραγγαλισμένη στο Καβούρι λίγο πιο μακριά από το ξενοδοχείο της. Οι φήμες οργίαζαν πως ήταν υπόθεση μυστικών υπηρεσιών και διπλών πρακτόρων μα οι αρχές θεώρησαν το έγκλημα σεξουαλικό και βρήκαν ένα γνωστό ματάκια της περιοχής, τον Νίκο Μουντή, του φόρτωσαν την ενοχή και βιάστηκαν να κλείσουν όπως-όπως την υπόθεση. Πρότεινα στη γκόμενα να αναπαραστήσουμε την υποτιθέμενη συνάντηση Τσάπμαν-Μουντή. Εκείνη  συμφώνησε με ενθουσιασμό με τον όρο πως θα σταματούσα ένα βήμα πριν από τον στραγγαλισμό. Ντύθηκε από την αρχή ενώ εγώ κουλουριάστηκα πίσω από μια καρέκλα που έπαιζε το ρόλο θάμνου. Άρχισε να πετάει αργά ένα-ένα τα ρούχα κάνοντας πως δεν με βλέπει σαν να ετοιμαζόταν να κάνει βραδινό μπάνιο γυμνή. Εγώ καραδοκούσα να ορμήσω την κατάλληλη στιγμή, μα δεν πρόλαβα. Η πόρτα της ντουλάπας άνοιξε διάπλατη, στο άνοιγμα φάνηκε ο Νικόλας με υψωμένα τα χέρια ουρλιάζοντας.

-Όχι άλλο! Να πάω από ασφυξία, έστω. Όχι όμως κι από πριαπισμό.

Η γκόμενα απέδειξε πως είχε χιούμορ και, μετά την πρώτη έκπληξη που την άφησε άναυδη, άρχισε να γελάει, να μας κατσαδιάζει πως είμαστε ανόητα παλιόπαιδα και να κάνει ό,τι μπορεί για να χαλαρώσει την επώδυνη στύση του Νικόλα.

Συνεχίζεται...