Silver Alert...ηλικιωμένου

Γράφει ο Πασχάλης:

Πατάς γερά στα πόδια σου και περιστοιχίζεσαι από παιδιά κι εγγόνια. 

Τώρα. 
Εκεί κοντά στα εξήντα τέσσερά σου χρόνια. 

Νιώθεις τα γηρατειά γύρω σου. 

Τα βλέπεις στους φίλους σου, στον περίγυρό σου.

Όχι στον εαυτό σου! 
Προτιμάς τα μάτια του πνεύματός. Αυτό είναι πάντα πρόθυμο και έτοιμο ακόμη και για τα υπεράνθρωπα της νιότης σου θαύματα.

Γίνεσαι κύκλος κι αγκαλιάζεις με ζεστή, φιλόξενη και προστατευτική αγκαλιά όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Κι αυτοί το θέλουν και συ.

Νιώθεις αθάνατος και τα γηρατειά μια αφηρημένη για τον εαυτό σου έννοια.

Κι ακούς εκείνη την χαρακτηριστική στριγγλιά του Silver Alert ''Χάθηκε ηλικιωμένος 63 χρονών''. Κοιτάς περίεργα κι αγανακτείς με το χοντρό λάθος του συντάκτη. Ηλικιωμένος και εξήντα τρία χρόνια; Κύριε και Θεέ! Δείχνεις κάποια στιγμιαία συμπόνια, πετάς ένα: ''ά, ο φουκαράς'' και χαίρεσαι που δεν είσαι εσύ.

Εσύ, είσαι ακόμα μικρός για τέτοια. Είσαι δυνατός ακόμα. Ν' αγκαλιάσεις θέλεις όλο τον κόσμο.

Γυρίζεις το κεφάλι προς τα πίσω σε μια προσπάθεια  να ξετυλίξεις τον χωροχρόνο που πέρασε, και από τις άγνωστες πτυχές του εγκεφαλικού σου ιστού ν' ανασύρεις το πέρασμά σου από τα νεανικά χρόνια. Διαπιστώνεις την τρέλα των είκοσι και την δυναμική των τριάντα και σαράντα. Η δεκαετία των πενήντα σου μοιάζει μια μαύρη τρύπα χωρίς πολλά ενδιαφέροντα. Απλά δουλεύεις, κουβαλάς και εξυπηρετείς οικογενειακά έξοδα. Παλεύεις με μια αγωνία. Πώς θα φτάσεις στην σύνταξη, πότε θα την πάρεις, και πόσα θα πάρεις. Τα χρόνια συμπυκνώνονται και τρέχουν δαιμονισμένα. Ούτε που τα παίρνεις χαμπάρι.

Ήρθε η μαγική μέρα. Σήμερα θα υπογράψεις την αίτηση για σύνταξη. Στήθηκες μπροστά στο αρμόδιο γραφείο με την αίτηση και τα ένσημα και περιμένεις να σου κάνουν τον έλεγχο. Νιώθεις σαν σχολιαρόπαιδο ντροπαλό, αδύναμο σαν να πρωτοβγαίνεις στην ζωή.

Κοίταξε τα χαρτιά η ξανθιά κοπελίτσα με το χαμόγελο γεμάτο κατανόηση . Εσύ δεν το κατάλαβες, νόμισες σε χαμογελούσε μια γυναίκα. ''Μπράβο κύριε, είναι τέλεια. Μόνος σας τα συμπληρώσατε; Καταθέστε τα στο μητρώο και θα σας ειδοποιήσουμε''.  Πότε; Ε, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Στην πρώτη ερώτηση που θα σου κάνουν ''Τι δουλειά κάνετε;'' Θα πρέπει για πρώτη φορά να απαντήσεις: συνταξιούχος. Τότε είναι το πρώτο αστροπελέκι. Παππού ετοιμάσου έρχονται ωραία.

Δυστυχώς από τα συνταξιοδοτικά όνειρα της δεκαετίας των πενήντα  έλειπε το ψυχολογικό μέρος. Κι αυτό ήταν το πιο βασικό. Σου άνοιξαν το πορτάκι απ' το κλουβί μέσα στο οποίο ήσουν τουλάχιστον τριάντα πέντε χρόνια, και συ μουδιασμένα βγήκες, κοίταξες περίεργα και ύστερα πέταξες.

Αλήθεια, ξέρεις πόσοι ξαναπετούν πίσω στο κλουβί; Πολλοί βρίσκουν την πόρτα κλειστή, άλλοι ανοικτή. Ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι η δουλειά τους ήταν η ζωή, το χόμπι, ο σύντροφος, τα πάντα. Και τώρα ήρθε η ώρα της μοναξιάς.

Αναπτύσσεις έντονη ζωή. Κουράζεσαι, πίνεις, γλεντάς. Τα γηρατειά είναι εκεί κάπου στο προσδόκιμο και συ ακόμη αρκετά μακριά. Είσαι λιοντάρι. Κάτι ψιλοζάχαρα, χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και πιεσούλες;  Ε, καλά τα παλεύουμε από τα σαρανταπέντε. Είμαστε καλά.

Και τότε, μια μέρα:

"Μην στεναχωριέστε κύριε, θα σας δουν και χωρίς βιβλιάριο. Περιμένετε να σας φωνάξουν". Κάθισα δίπλα στην  γυναίκα μου κάπως αβέβαια. Ο πυρετός, μετρημένος πριν μια ώρα ήταν 38.5 Κελσίου. Δεν ήταν πολύ αλλά ούτε και λίγο. Το χειρότερο ήταν ότι με τυραννούσε τέσσερις ολόκληρες μέρες. Ξεφύγαμε από το απλό κρύωμα και τα πράγματα σοβάρεψαν. Τέταρτη μέρα σήμερα με υψηλό πυρετό.

Ύστερα από τρεις αιώνιες ώρες φώναξαν τ' όνομά μου. Εξήγησα με σαφήνεια όλα τα δεδομένα, μ' εξέτασαν και με έστειλαν για αιματολογικά και ακτινογραφία θώρακος. Τα αποτελέσματα σε δύο ώρες.

Στον διάδρομο συνάντησα τον Γιώργη, πρώην συνάδελφο. Συνταξιούχος κοντά στα εξηνταπέντε. Δούλευε σε κάποιο τμήμα από τα χειρότερα από άποψη συνθηκών. Όσοι πλησιάζαν τα εξήντα αρχίζαν τα χοντρά προβλήματα υγείας. Δεν ξέφυγε ούτε αυτός. Έσερνε μια επάρατη μοίρα μαζί του που την πάλευε δυό χρόνια.

Συγκλονίστηκα! Οι δύο ώρες ήταν δυο χιλιάδες. Ήθελα να φύγω από εκεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Μου έδωσαν τη συνταγή, οδηγίες για τη θεραπεία και τη διάγνωση. Πνευμονία!

Στο τέταρτο Klaricid ο πυρετός υποχώρησε και σιγά σιγά όλα τα επώδυνα συμπτώματα. Με ταλαιπώρησε οκτώ μέρες. Οκτώ ημέρες ικανές να με προσγειώσουν στην ηλικιακή μου πραγματικότητα.

Μια απλή πνευμονία που την είχα ξαναπεράσει στα είκοσι χρόνια μου σαν πρωϊνό φτέρνισμα με τράνταξε άγρια και μου είπε αυστηρά αυτό που άκουγα απ' τους μεγαλύτερους. Μια αρρώστια λίγο ζόρικη σε φέρνει στα ίσια με την ηλικία σου.

Θα περάσει, θα ξαναγυρίσω στα παλιά. Θα μπω στην ίδια με πρώτα συνήθεια. Μια μόνο θεώρηση με σεβασμό στην ηλικία που σου χάρισε ευνοϊκά ο καλός Θεός.

Μην αποστρέφεις το πρόσωπο. Ένα  Silver Alert αφορά και σένα, και θα μιλάει για κάποιον ηλικιωμένο εξήντα χρονών που ζητάει για λίγο την προσοχή σας.