Οι τέσσερεις αισθήσεις και η απαγορευμένη πέμπτη

Δεν λέω, τρυφερό και αρκούντως ηθικοπλαστικό το προηγούμενο κείμενο.

Απόλυτα  κατάλληλο για εντεκάχρονα παιδιά.

Γι αυτά άλλωστε είχε γραφτεί.

Τότε έγινε και η γνωριμία μας. Εγώ μαθήτρια κι εκείνο μέσα στις σελίδες του αναγνωστικού της πέμπτης δημοτικού. Δεν παίρνω όρκο για τo πόσο αξιόπιστα έγινε η αναπαραγωγή - τι να σού κάνει και η μνήμη μετά από τόσα χρόνια – προσπάθησα όμως να μην προδώσω  το περιεχόμενό του.

Πόσο με γοητεύουν στις ιστορίες τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης!

Και τούτη είχε αρκετά.

Με θυμάμαι να έχω μπει – πολύ πρώιμα - στην διαδικασία να απαντήσω στο δίλημμα: ένταση ή διάρκεια;  Παράδεισοι που νομοτελειακά θα χαθούν ή αφοσίωση ως παντοτινός σύντροφος; Ή - με πιο παιχνιδιάρικη διάθεση - τι είναι προτιμότερο: να ζεις σαν άνθρωπος και να πεθαίνεις σαν σκύλος ή να ζεις σαν σκύλος και να πεθαίνεις σαν άνθρωπος;

Όμως ήταν αυτό το κέντρο βάρους της αφήγησης;

Πάντα απορούσα με την ικανότητα των ενηλίκων να παγιδεύουν τη σκέψη των παιδιών οδηγώντας  την προς την κατεύθυνση που εκείνοι έχουν επιλέξει. Το παιδί – άγραφο χαρτί με ελάχιστες εμπειρίες - παραπλανιέται νομίζοντας ότι σχηματίζει δική του άποψη, ενώ το μονοπάτι έχει ήδη χαραχθεί και εκείνο το ακολουθεί σαν υπνοβάτης που ακολουθεί κάποιον μαγεμένο αυλό. Οι γλυκόηχες λέξεις και οι τρυφερές εκφράσεις λειτουργούν σαν σειρήνες που ναρκώνουν το μυαλό και δεν το αφήνουν να δει το «άλλο», έτσι που το μήνυμα να αφομοιώνεται μονοσήμαντα. Κι όλα αυτά οι ενήλικες τα πετυχαίνουν με έντιμο τρόπο και με αγαθές προθέσεις, χωρίς να λένε ψέματα. Η  απόκρυψη  κάποιων πτυχών της αλήθειας είναι αρκετή.

Ώστε αυτό είναι η αφή; Αίσθηση παραγκωνισμένη, υποδεέστερη, απαξιωμένη, μειονεκτική, εφεδρική; Δεν κρατάει κλειδιά που να ανοίγουν αισθητικούς παραδείσους; Το περίσσευμα  πίστης και αφοσίωσης είναι το μοναδικό προσόν για το οποίο θα μπορούσε να καυχηθεί; Μήπως ο παιδαγωγός προτιμούσε να μην μολύνει την παιδική αθωότητα ή, πιο σωστά, αφέλεια; Μήπως ήθελε να παρατείνει την άγνοια – για πόσο ακόμα; Μήπως το έβρισκε οδυνηρό ή ίσως ανάρμοστο να μιλήσει σε τόσο τρυφερή ηλικία για τη σεξουαλικότητα;

Ο πειρασμός είναι τόσο μεγάλος και το περί δικαίου αίσθημα, μέσα μου, τόσο ισχυρό, που δεν μπορώ να αντισταθώ στην παρόρμηση να αποκαταστήσω την χαμένη τιμή της απαγορευμένης αίσθησης και να παίξω τον ρόλο του συνηγόρου της επεμβαίνοντας  ιερόσυλα στο σχολικό κείμενο έτσι που να γίνει ακατάλληλο για τη διαπαιδαγώγηση ανηλίκων, πέρα για πέρα αληθινό όμως.

Με το λάγνο περπάτημά της η πέμπτη αδελφή πλησίασε το αυτί του νεογέννητου που είχε ήδη αρχίσει να ψαχουλεύει το στήθος της μάνας. Δεν θα μπορούσε να βρει πιο κατάλληλη στιγμή, μια και – δεν το λέω εγώ, ο Φρόιντ το λέει – ο θηλασμός είναι μια πρώιμη σεξουαλική πράξη. Η ανάσα της στο αυτί του, το έκανε να ριγήσει ηδονικά. 

-Τα αισθητήρια κύτταρα των αδελφών μου είναι αυστηρά εντοπισμένα σε συγκεκριμένα σημεία.

Πόσο μίζερο!

Είναι έντονη η λάμψη του αιγιοπελαγίτικου φωτός, μα δεν είναι ικανή  να τυφλώσει παρά μόνο τα μάτια.

Είναι μαγευτική η μουσική, μα καταφέρνει να διεγείρει μόνο τ’ αυτιά, αφήνοντας το υπόλοιπο σώμα παγερά αδιάφορο.

Δες εμένα!

Οι απολήξεις των νευρικών μου κυττάρων βρίσκονται γενναιόδωρα κατανεμημένες σε όλο σου το κορμί. Κάτω από κάθε σπιθαμή της επιδερμίδας σου πλήθος  ευαίσθητοι νευρώνες είναι προορισμένοι να σού χαρίσουν την υπέρτατη ηδονή. Κάθε δική μου αίσθηση θα λούζει απολαυστικά όλο σου το σώμα, θα σε ανατριχιάζει σύγκορμο.

Οι σούπερ δραστήριοι αισθητήρες στις ρώγες  των δακτύλων  σου θα λειτουργούν σαν σεξουαλικές κεραίες στέλνοντας χιλιάδες ηλεκτρικά ερεθίσματα στον εγκέφαλο κι εκείνος ακαριαία θα δίνει εντολή στους αδένες που θα πλημμυρίζουν το σώμα σου με ενδορφίνες – τις ορμόνες της ευτυχίας.

Μην τσιγκουνευτείς το χάδι!

Μην αγνοήσεις το γαργαλιστικό άγγιγμα!

Όποιο σημείο του ξένου σώματος κι αν ακουμπήσεις με τ’ ακροδάχτυλά σου, από τις ρίζες των μαλλιών μέχρι τις άκρες των πελμάτων, θα νοιώθεις αντιδράσεις που οδηγούν σε σφαίρες αμοιβαίας ηδονής απλησίαστες.

Τα χείλη και η γλώσσα σου είναι πλουσιοπάροχα προικισμένα με θησαυρούς νευρικών απολήξεων.

Εκμεταλλεύσου τη γλύκα του φιλιού.

Φίλησε απαλά, γλυκά, έντονα, παθιασμένα, μανιασμένα…

Ρούφηξε, πιπίλησε, δάγκωσε, γλείψε…

Εξερεύνησε με τα χείλη σου όλα τα σημεία του σώματος που σε συντροφεύει. Επικοινωνώντας με την πανάρχαια γλώσσα της αφής, τα δύο κορμιά θα ενοποιηθούν και σαν μια ενιαία οντότητα θα περιπλανώνται σε μονοπάτια συσσωρευμένης απόλαυσης, θα αιωρούνται στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Α!  να μην ξεχάσω: η αίσθηση της ηδονικής αφής καταγράφεται ανεξίτηλα στις αποθήκες της μνήμης. Θα ήταν όμως βέβηλο να προσπαθήσω να στο εξηγήσω με λόγια, όταν το έχει περιγράψει με στίχους ανεπανάληπτης ομορφιάς ο  Καβάφης που, ως φιλήδονος, με λάτρεψε και με αναγόρευσε σε αγαπημένη αίσθηση. Κι αν μάλιστα τους στίχους αυτούς απαγγέλει  η Έλλη Λαμπέτη, τότε θα βεβήλωνα τη μαγεία  προσθέτοντας οτιδήποτε άλλο.

Και πισωπλάτησε βιαστική για να προλάβει τις υπόλοιπες που είχαν ήδη απομακρυνθεί.

ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

 

Το κείμενο περιέχεται στο βιβλίο "Εκείνη κι Εκείνος" Για να το αποκτήσετε διαδικτυακά:

google-amazon eu-books-Rena V.Rapsomaniki