Αλγηδόνα

Φωτο Παναγιώτης Κούκης

Ο ορειβάτης πέρασε το Σαββατοκύριακο στο βουνό.
Οι μυς του δοκιμάστηκαν, αλλά η ψυχή του γέμισε ομορφιά και φως  
Το βράδυ της Κυριακής επέστρεψε στις ανέσεις του πολιτισμού και κοιμήθηκε στο μαλακό του κρεβάτι, κάτω από το ζεστό πάπλωμα μέσα στη θαλπωρή της κεντρικής θέρμανσης.
"Πώς ήταν", τον ρώτησα, "το ξύπνημα της Δευτέρας;"

" Ξύπνησα με την ανείπωτη εκείνη αίσθηση ανθρώπου, που έχει απολαύσει έναν χορταστικό ύπνο. Έναν ύπνο χωρίς διακοπές, χωρίς όνειρα, έναν ύπνο που συνορεύει με το θάνατο, χωρίς όμως την εφιαλτική αιωνιότητα εκείνου. Τα μέλη μου βαριά, αρνούνταν να συμμετάσχουν στη διαδικασία εγρήγορσης και εξακολουθούσαν να μένουν ακίνητα, αποχαυνωμένα. Οι αισθήσεις αφυπνίζονταν αργά και διαδοχικά.

Πρώτα άκουσα γνώριμους ήχους από τον κήπο. Ο σκύλος μου γάβγιζε επίμονα και  απαιτητικά – η πρωινή του βόλτα είχε καθυστερήσει.

Μισάνοιξα τα μάτια –με θάμπωνε το πρωινό φως που έμπαινε από τις γρίλιες. Κοίταξα το ρολόι. Περασμένες οχτώ. Τι ωραία που είναι η ζωή για τους συνταξιούχους! 

Τεντώθηκα. 
Ωχ! Εκείνος ο γλυκός πόνος στους τετρακέφαλους και στις γάμπες, μου υπενθύμισε τις χθεσινές ανηφόρες και κατηφόρες –πάλι ξεχάστηκα και δεν έκανα διατάσεις μετά το τέλος της πορείας. Αυτός ο πόνος είναι το απομεινάρι της έντονης δραστηριότητας των μυών, ή αλλιώς το αντίτιμο της ηδονής και ο απαραίτητος σύντροφος μετά από κάθε ορειβατική εξόρμηση. Τον αγαπάω. Με τη λεξιλαγνεία που με διακρίνει τον έχω βαφτίσει με μια πανέμορφη λέξη: " αλγηδόνα". Μια λέξη που έχω ανακαλύψει στους ψαλμούς της εκκλησίας. Σύνθετη λέξη που ανακατεύει -η αναλογία αλλάζει από περίπτωση σε περίπτωση- το άλγος με την ηδονή. Ωραία που το γράφει ο Λιαντίνης! "Ο άνθρωπος που δεν πληρώνει την κάθε ηδονή με ίση σε ποσότητα αλγηδόνα, ζει μια ζωή αφύσικη  δηλαδή ψεύτικη ως τη ρίζα της." 

Με τον ίδιο τρόπο αγαπάω τη μυρωδιά του ξεραμένου ιδρώτα πάνω στα ρούχα που φορούσα χτες, μυρωδιά που αναδύεται καθώς αδειάζω το σακίδιο, ή τη σκόνη – πολλές φορές και λάσπη –πάνω στα παπούτσια μου που περιμένουν να τα καθαρίσω, να είναι έτοιμα για την επόμενη φορά. Γιατί όλα αυτά είναι οι αδιάψευστoι μάρτυρες των στιγμών που έζησα. Είναι σαν τα σημάδια στο σώμα ή στα σεντόνια μετά από μια έντονη ερωτική βραδιά. Σου ξαναφέρνουν στη μνήμη την απόλαυση, σε διαβεβαιώνουν πως ό,τι έζησες δεν ήταν όνειρο.

Το μυαλό μου ξύπνησε τελευταίο και με νηφαλιότητα με συνέδεσε με την καθημερινότητα.»

Το κείμενο περιέχεται στο βιβλίο "Εκείνη κι Εκείνος" Για να το αποκτήσετε διαδικτυακά:

google-amazon eu-books-Rena V.Rapsomaniki